De Antwerpse multi-instrumentalist Laurens Vanhulle maakte in lockdownmodus van de gelegenheid gebruik om een instrumentale momentopname neer te zetten op zijn nieuwe ep As You Fall Into The Sky.
Zijn muzikale livedebuut maakte Vanhulle als voorprogramma van Stijn in Het Entrepot in Brugge, waar hij destijds resideerde, maar hij is vooral als componist/ klankkunstenaar aan de slag voor theater en dansproducties (Zuidpool, Het Paleis, Jeroen Perceval, DE NWE TIJD…). De eerste Low Hill-nummers kwamen terecht bij David Martijn (Goose, Soulwax), die hem voorstelde aan Benjamin Desmet (SX), waarna hun samenwerking in magie versmolt. Laurens (Low) Vanhulle (Hill) startte Low Hill oorspronkelijk met vier bandleden, waarna het evolueerde naar een soloproject. Low Hill speelde reeds het voorprogramma van onder meer SX, Willies Earl Beal, en Tout Va Bien, en was eerder te zien als centrale gast in het tweede seizoen van Wim Lybaert z’n Columbus op Eén.
Laurens ziet As You Fall Into The Sky als antwoord en troost in deze crisissituatie. En die troost klinkt helemaal anders dan de neosoulsound die we van Low Hill kennen, want ook al voelt de man zich zelf geen echte pianist, toch is hij er één. Niets meer dan zichzelf en dit prachtige instrument had hij nodig voor deze vier trage pianotracks die gevoelige snaren raken. De wereld vertraagt met elk nummer dat we beluisteren. Ieder geluid wordt intenser en er klinkt ontroerende passie, verscholen in iedere noot. Tussen de noten krijg je kansen. Om tot rust ‘om’ te denken, te ademen en jezelf ademend te omarmen.
“Ik heb altijd een enorme liefde gevoeld voor pianisten en componisten als Glenn Gould, Philip Glass, Keith Jarrett,… Ik wil mezelf niet meteen een pianist noemen, maar toen ik dit speelde werd ik terug herinnerd aan waarom ik ooit ben begonnen met muziek maken. Het ademt, net als alles en iedereen. In tijden zoals deze moeten we dat omarmen. Ik wil het graag met iedereen delen als een soort troost, een warm deken, een omhelzing die we nu zo hard moeten missen”, aldus Vanhulle.
De vier tracks zijn titelloos. Net goed. Niets heerlijker dan je te laten verzwelgen in de eenvoudige kracht van muziek die geen woord nodig heeft en die je na het luisteren emotioneel verbouwereerd achterlaat. Laat jouw interpretatie daarvan de mooiste titel worden.
