Pieter Coussement startte actief met zijn project Llumen in 2009, hoewel het toen al een tijd sluimerde. Na zijn debuutalbum The Memory Institute was Llumen lange tijd in stilte gehuld en dat had een goede reden. Audiovisueel bezieler van het project, Pieter Coussement, moest door een ernstige gezondheidscrisis. Dit album – dat in juni 2021 reeds verscheen – volgt op zijn herstel. Polygon Heart tekent een herademing, een herstart en eindelijk verder kunnen.
Die wedergeboorte weerklinkt in de tien nummers op Polygon Heart. Zowel de albumtitel als de tracks verwijzen naar zijn veelhoekig gebroken hart dat moest herstellen. Nummers waarvan je dus echt kan zeggen dat ze met heel zijn hart geschreven werden.
“Ik hoop dat mensen zich kunnen vinden in mijn liedjes, en er misschien ook troost in vinden, net als ik. Ik blijf troost vinden in deze liedjes uit de soundtrack voor de meest beproevingsperiode die ik in mijn leven heb moeten doorstaan…”, zegt Pieter.
Hij laat duisternis in elektronische laagjes horen. De pulserende beats, met hoge sequenties en rake melodieën in een combinatie van een old school EBM-geluid, met gothic, techno en futurepop, met bands als Front 242, Haujobb, Diorama, Assemblage 23, Suicide Commando en Covenant als inspiratie. En op Polygon Heart klinken ze – van liefdeslied tot clubhit – meer emotioneel gedreven dan eerder.
Een triggerende industrial intro opent het album met All Things Broken, zowat het enige nummer waarin een ondertoon van kwaadheid schuilt in de snelle beats, vocals die kreunend sterk overkomen en de intelligent benadrukkende toetsen.
De discrepantie tussen pijn en troost vond zijn weg in de tracks als EBM-gedreven Lifeline, Like My Pain en My Heart Inside Your Hands. Donkermelodieus klinkt de zachtheid van The Dark In Her Eyes onder rake uptempo beats. Titeltrack Polygon Eyes sluit daar volledig bij aan. De knap gelaagde opbouw van de elektronische arrangementen en de beats kenmerken de hardheid van het genre, terwijl Coussement de gave bezit om deze te beladen met een sterke emotionaliteit door zijn stem en de synthlijnen die zwevend alles verbinden.
Doffe basklanken blijven meteen plakken in Did I Let You Go en gaan knap in contrast met de oplichtende, zuivere pianotoetsen, waarbij het futurepopgehalte hoog komt te liggen. Met meer klassieke techno-invloeden en in trance-sfeer klinkt de electroballade The Path That Leads Me Home. Terwijl Desert Land en The Scars I Made donker theatraal afsluiten.
Een sterk, gevarieerd album, met Pieters stem als donkerzwarte draad die alles kenmerkend aan mekaar weeft tot zijn Llumen-geluid. Het hele album klinkt strak geproducet en dat ‘afgemeten’ strakke karakter durft binnen dit genre al snel kil te klinken. Laat dit een val zijn die Coussement knap wist te omzeilen, want met perfectionistisch geplaatste toetsen en details, de gelaagde opbouw van de tracks en de sfeer waarmee hij de nummers overgoot, werd dit een album vol rijk warme soundscapes.
Polygon Heart is digitaal en op cd verschenen bij Alfa Matrix.
Wil je Llumen op het podium aan het werk zien? Dat kan op Bimfest XIX op 18 en 19/03/2022 in De Casino in Sint-Niklaas.
