Soms draait niet alles zoals je het zou willen. Neem nu, Les Panties. Een wat sullige naam, dat weten we zelf ook wel, maar net op het moment dat iedereen in de underground het er roerend over eens was dat deze Brusselse band weldra het mooie weer zou maken in de postpunkscène, vonden de vier dat het welletjes was geweest.
In de wandelgangen circuleren allerlei verhalen waarom ze gestopt zijn, maar voor de band is het gewoon over en uit en moet er zelfs geen reden worden gegeven waarom een muziekdroom uiteindelijk op niets uitdraaide.
Het enige wat overschiet zijn de herinneringen van een handjevol mensen die hun al op even weinig optredens zagen of de enkelingen die zich de single en de twee ep’s hebben aangeschaft. Allemaal uiterst gelimiteerde releases, zo gaat dat nu eenmaal in de underground, maar James Nice van Les Disques Du Crépuscule vond dat daar iets moest aan gedaan worden. Met man en macht zorgde hij ervoor dat de tien tracks (het enige wat ze opnamen tussen 2011 en 2016) op een cd moesten komen.
Na het horen van Cold Science vraagt je je na afloop alleen maar af waarom de band niet harder heeft geprobeerd. Ze hadden alles in handen. De songs werden geproducet door Ian Caple (Tindersticks en Shriekback), Mark Plati (David Bowie, The Cure) en de legende himself Gilles Martin.
Het waren niet alleen de mannen achter de knoppen die het deden, hoewel de songs naar de zwarte scène lonkten, waren ze tevens radiovriendelijk en kon je ze zonder veel moeite onderbrengen in het rijtje van The Yeah Yeah Yeahs, of indien deze naam je meer aanspreekt: Siouxsie & The Banshees zonder retro te klinken. En natuurlijk is er de uitstralingskracht van Sophie Frison, een frontvrouw om van achterover te vallen.
Het sprookje van Les Panties was er één van korte duur, gelukkig hebben we nog Cold Science.
