Gaan die mallerds van Luminous Dash nu ook al klassieke muziek beginnen bespreken?
Ja, en nee. Het nieuwe album van harpist par excellence Lavinia Meijer wordt inderdaad verdeeld door Sony Classical maar bestaat wel voor een deel uit covers van euh ‘moderne’ muziek.
Meijer werkte vier jaar aan het album. Het bevat eigen composities en interpretaties van werk van Ryuichi Sakamoto, Òlafur Arnalds, Alexandra Stréliski en Zbigniew Preisner. Ook werkte ze samen met Nederlands pianist Pieter de Graaf en zelfs met good old Iggy Pop die in Mom & Dad poëzie voordraagt en praat met zijn overleden ouders.
Lavinia over het waarom van het album: “Ik mis bepaalde elementen in het bestaande repertoire van de harp, vooral met betrekking tot het brengen van het instrument naar de nieuwe eeuw, waardoor het een instrument van vandaag en morgen wordt. Ik heb gespeeld met dj’s, met pop- en rockartiesten, jazz en wereldmuziek; het is allemaal mogelijk met slechts één harp. Ik wil laten zien dat het niet alleen deel uitmaakt van de oude geschiedenis, maar dat het eigentijds is en zich zal blijven ontwikkelen. Are You Still Somewhere? is mijn manier om dat te bewijzen.”
Slaagt Meijer in haar opzet om de harp de nuchtere 21ste eeuw in te tokkelen? Want laat ons eerlijk zijn, harpmuziek heeft soms – zeker binnen het klassieke repertoire – de neiging om erg romantisch en wollig te klinken. Velen vinden dat mooi, evenveel anderen gruwelen ervan. Het goede nieuws is dat Lavinia helemaal wegblijft van de Disney-eske sprookjesachtigheid die we zijn gaan associëren met het instrument. Een opluchting en meteen ook de reden waarom we dit album graag onder de aandacht willen brengen.
Op Are You Still Somewhere? laat Meijer horen dat de harp meer is dan het geluid van een fee die door de kamer dwarrelt of van dauwdruppels die van de bladeren druppelen op een frisse lenteochtend. Het blijft natuurlijk een harp en op de meeste nummers houdt Meijer zich ver af van effectpedalen en loopers, maar ook zonder die extra’s slaagt ze erin ons een album lang te boeien en een andere kant van de harp te laten horen. Alleen op DAMnation, dat ze samen met Pieter de Graaf brengt, laat ze ons even ruiken aan de eindeloze klankmogelijkheden die het in combinatie met wat moderne elektronica kan brengen. Het nummer smeekt gewoon om meer van dat.
Het hoogtepunt van het album is wat ons betreft afsluiter Mom & Dad. De confrontatie tussen de rauwe stem van Iggy Pop, de kristallen klank van de harp en de straffe tekst, hakt er stevig in. Het nummer smakt je met beide voeten terug op de grond. “Mom and dad are really gone, and I am left alone.” De existentiële eenzaamheid van de mens samengevat in één, eenvoudige zin. Rechtopstaande haren en opwellend traanvocht waren ons deel bij het beluisteren van zoveel schoonheid, een beetje zoals Hurt dat ook deed in de versie van Johnny Cash.
Met Are You Still Somewhere? slaagt Laviania Meijer in haar opzet om de harp de 21ste eeuw binnen te loodsen. Toch krijg je bij het beluisteren ervan de indruk dat ze eigenlijk pas net onder de oppervlakte kruipt van wat er nog allemaal mogelijk is met dit instrument.
