Ze komen uit Stockholm, spelen indiepop en bestaan ondertussen al een dikke 20 jaar. Met twaalf langspelers op hun naam bewijzen ze alvast één ding. De formule die ze gebruiken kan niet zo slecht zijn. En voor hun twaalfde langspeler, Even The Good Days Are Bad, kunnen we dat nog maar eens beamen.
De plaat laat zich gemakkelijk beluisteren, bevat acht nummers die de geijkte paden van de indiemuziek bewandelen en die stuk voor stuk nummers zijn die zachtjes binnenkomen. Geen grote hits of uitschieters van formaat op deze, maar wel een mooi gebalanceerd evenwicht van kwaliteitsvolle popsongs. En laat het nou net dat laatste zijn wat je als mens soms nodig hebt. Een plaat die er staat, van het begin tot het einde, geen uitschieters, maar ook geen dieptepunten. Zonder franjes en overschotten. Vijfendertig minuten luisterplezier gepresenteerd door frontman Karl Larsson die ook al enkele jaren instaat voor het leeuwendeel van de eigen composities.
Het kan natuurlijk de voorbije natte zomer geweest zijn, het gebrek aan zon en zomeer, die ons iets minder kritisch maakt en ons overal een feestje in doet zien. Maar Even the Good Days Are Bad brengt een beetje plezier in deze anders overwegend grijze dagen en dat is toch iets anders dan wat de titel ons laat vermoeden.
Door: Mr. Blue Boogie
