In het rijtje positieve zaken door toedoen van corona. De heren van Korn hadden opeens veel tijd om nieuwe nummers te schrijven en op te nemen. Die laten ze nu los op de wereld. Requiem heet het nieuwe album – het dertiende al – en bevat negen nieuwe nummers. The Nothing en andere platen in gedachten niet zo’n hoog aantal maar hey: we krijgen een half uur nieuwe muziek van Korn. Wie klaagt er nog?
Start The Healing, één van de vooruitgeschoven singles, beloofde alvast het allerbeste. Vintage Korn. Niet zo vernieuwend als de mokerslagen die Blind of Ball Tongue destijds waren maar ook geen uitstapjes naar de industrial. We geven toe dat we het Korn-pad toen even bijster waren. Neen, het nummer kon zo op The Nothing gestaan hebben en het was lang geleden dat we nog zo’n ijzersterke Korn-plaat hadden gehoord. Neem nu dat refrein. Hoe subliem de wisselzang van zanger Jonathan Davis is. Alles waarom we Korn zo goed vinden, zit hierin!
Ook de twee andere singles, opener Forgotten en Lost in Grandeur, klinken als oerdegelijke Korn. Soms hebben we de indruk dat we de riff al eens eerder gehoord hebben. Het nummer Forgotten heeft een zo’n typische Korn-riff zoals alleen Korn ze kan maken of het moest het neo-afkooksel Tallah zijn. Lost in Grandeur doet in de laatste minuut de naam alle eer aan met de nodige uithalen.
Stuk voor stuk ijzersterke songs: Let The Dark Do The Rest met echo’s Royal Blood (al kan dat ook aan de lyrics liggen) en My Confession met rare gitaargeluidjes waarop niet alleen Tom Morello van Rage Against The Machine een patent heeft. Neen, de gitaartandem James ‘Munky’ Schaffer en Brian ‘Head’ Welch kunnen er ook wat van. We zitten al meteen, van bij de eerste gitaaraanslag, in het nummer.
We zeiden het al: absoluut niet vernieuwend maar who cares. Korn heeft er weer enkele pareltjes bij. Onze persoonlijke favorieten: afsluiter Worst Is On Its Way met de geweldige zang die we ook kennen van het Twist-nummer en het ijzersterke Penace To Sorrow.
Een weetje: de nummers zijn analoog op banden opgenomen na doorgedreven repetities. Nu maar hopen dat deze plaat niet het Requiem van Korn is.
