Je veertigste verjaardag wil je vieren. En dat geldt ook voor Sam Pieter Janssens, die 40 jaar op de aardbol vertoeft en al meer dan de helft daarvan ook op het podium staat.
Op zijn zesde begon hij aan gitaar- en percussielessen en 4 jaar later schreef hij zijn eerste eigen nummer. Veertien was hij toen hij in zijn eerste band Feet Of Clay speelde. En een hele resem professionele muzikaliteit volgde…
Ooit als frontman van Toendra, maar ook als muzikant bij Trezmil, De Fanfaar, Nagelbijter, Iza, Allan Muller, Bourdon Willie, Aroma di Amore, [TULSK]i, … en nu ook bij And Then Came Fall, Driftwood en (W). Daarnaast werkt hij ook als producer, songwriter en componist en geeft hij workshops ‘muziekimprovisatie’ en ‘liedjes schrijven, begeleiden en opnemen voor starters’. Kortom: hij ademt muziek en leeft ervan. En dan kwam er dat virus. Maar de onzekerheid die hem – en zoveel andere artiesten – daardoor boven het hoofd hangt, leverde ook iets moois op.
Zo dook Klankman Sam in zijn archief en herontdekte hij de nummers die hij ooit schreef. Hij haalde er vijf vanuit zijn Nagelbijter-kluisjes en bracht ze uit als de ep First Takes Uit Het Archief Van Nagelbijter. Nagelbijter was Sams soloproject van een tiental jaar geleden. De 5 tracks, volledig DIY opgenomen op analoge en digitale 4-track ergens tussen 2007 en 2011, werden nooit eerder uitgegeven.
Alles Is Beter is een poprocksong over weggaan, omdat álles echt beter is dan blijven. De teleurstelling, spijt en kwaadheid klinken bitter, maar worden met doortastend snaar- en drumwerk in klank omgezet. Een traagmelancholisch intermezzo deint met heerlijke gitaarsolo’s. Het ritme zwelt aan en je voelt de verademing, het losbarsten, de vrijheid. Alsof je zelf die deur gewoon dichtgooide en weg stapte.
Morgen Zien We Weer laat een erg toepasselijke countrypoptrack horen. Met het achtergrondkoortje, de gezapig aangeslagen gitaarakkoorden en de typerende vocale klank loodst Sam ons door enkele worstcasescenario’s, met de alles relativerende boodschap het dag per dag te bekijken. Uiteindelijk is de besluitende vraag gericht aan een geliefde. Knappe opbouw, zowel qua klank als tekst. “En als de wereld nu vergaat, ben ik dan hopeloos te laat?”
De gitaren klinken geregeld grimmig in het pittige Stekeblind en ergens halverwege krijg je enkele sfeerschommelingen met plagerijen te verwerken, maar wat een knap nummer is dit! Onverwachte wendingen, die we – stekeblind als we zijn – niet altijd hadden horen aankomen.
Countrygetokkel dat charmeert en tegelijk ook ruwe, emotionele intensiteit kan neerzetten. Afscheid nemen. Zowel in Ver Weg als in Wat Je Gisteren Verloor klinkt veel mooier dan het in werkelijkheid kan zijn. Kwetsuren, prachtig verwoord en even fijn in sound vertaald.
En hiermee vertelt Klankman verhalen van alledag. Of ze nu 10 jaar geleden of gisteren geschreven werden. Zelfverzekerde, knap gezongen Nederlandstalige rocksongs met een eigen twist van country-elementen, verrassende intermezzo’s en hier en daar een eigenzinnige muzikale moodswing. Een muzikaal jubileum vieren in woelige tijden? Klankman deed het met First Takes alvast met verve.
First Takes Uit Het Archief Van Nagelbijter kan je beluisteren via Bandcamp, maar als je Klankman echt wil steunen, schaf je hem gewoon aan!
