In de jaren 80 was Johan Troch zanger/gitarist bij de postpunk band Last Journey. Nadat de band uit elkaar viel begon Troch na enkele jaren terug nummers te maken. Aan de ene kant maakte hij instrumentale albums die we kunnen klasseren onder de noemer avant-garde, new age en ambient. Aan de andere kant bracht hij ook nummers uit die echt alle kanten uit gaan van pure, dansbare pop tot rock en americana.
Deze Bring Out The Stars is weer een instrumentale plaat geworden. Het is ondertussen het negende album dat hij uitbrengt op zijn eigen Bandcamp pagina. Eigenlijk moest 2020 een sabbatjaar worden voor Troch maar Covid-19 zorgde ervoor dat hij toch tijd genoeg had om nog een plaat te maken. Hij maakte deze langspeler in alle rust en kreeg daarbij ondersteuning van internationale gasten Keffy Stray, gitarist Andy Othling, componist Chris Neal, celliste Blythe Davis, Cris Cambell, gitarist Bill Vencil en bassist Damien Coccio, die op afstand allemaal hun bijdragen inspeelden.
Het album opent met Memory Lane, een nummer gebouwd op een repetitief piano riedeltje waar langzaamaan wat zweverige gitaar lagen bovenop gelegd worden. Bij The House Under The Pine Trees gaat Troch een andere kant op met een compositie die dicht in de buurt komt van Pat Metheny. Mooie gitaarlagen vullen de knappe solo baslijnen aan van Damian Coccio. Met het titelnummer gaan we in diezelfde dromerige sfeer verder, met een glansrol voor celliste Blythe Davis.
Consolidated wordt volledig opgebouwd rond knappe soundscapes die mooi in de lijn blijven van het zweverige thema van dit album. Obscure Beginnings en Teaching Can Be Heard zijn lange nummers waar diverse klanken blijven in weergalmen, waarschijnlijk heel goed om op te mediteren maar voor ons blijft het niet heel de tijd even boeiend. De drie laatste nummers van dit album gaan ook verder in de new age richting van onder andere Harold Budd en Brain Eno. Waarschijnlijk de perfecte soundtrack om ’s nachts naar de sterren de kijken maar muzikaal blijft het allemaal wat in hetzelfde hoekje hangen en laat het weinig indruk achter.
Bring Out The Stars begon heel avontuurlijk en inspirerend maar naar het einde toe bleef het niet meer boeien en zwakte het album af naar standaard new age. Voor de liefhebbers van het genre is dit een diamantje, voor mensen die meer van variatie houden zal deze plaat redelijk vervelend zijn.
