JAUNE TOUJOURS – Europeana (Choux De Bruxelles)
Kan muziek de wereld veranderen? Het is een vraag die ons blijft achtervolgen en waarop we het antwoord altijd schuldig zullen blijven. Wel kan je op zijn minst er proberen iets aan te doen, net zoals de punkbeweging in de jaren 70 het uitriep dat het allemaal genoeg was geweest om daarna amper een paar jaar later in de nijpende val van het Thatcherisme te vallen.
Kwatongen beweren wel eens dat de wereld om zeep is en dat het te laat is. Donker als we soms zijn, zou dat best eens kunnen zijn, ja! Maar heeft deze generatie niet op zijn minst de plicht om het tij alsnog te doen keren voor de kinderen over de hele wereld, al was het maar omdat ook zij (net zoals wij dat hadden) het verdomde recht hebben op dat beetje toekomst dat hun nu door materialisme en hoogdravend egoïsme wordt ontnomen?
Gelukkig zijn er nog steeds mensen die geloven dat dit nog kan, Jaune Toujours bijvoorbeeld. In tijden dat politici boeken schrijven om het niet nadenkende kiesvee voor zich te winnen (waar hebben we dit eerder gehoord?) laten deze Brusselaars alle grenzen vallen. Zowel inhoudelijk als muzikaal.
De muzikale verdiensten van deze band rond Piet Maris zijn veel te lang om op te sommen. Altijd wel met iets bezig, en vooral overal ergens, zelfs op tour met touareg-muzikanten in Burkina Faso of livesessies op wereldwijd gerenommeerde Britse radioprogramma’s opnemen.
Ook het overzicht van muzikanten waarmee deze Brusselaars hebben samengewerkt is veel te lang voor publicatie, maar weer valt op dat het gaat om muzikanten uit alle windstreken en op de koop toe nog eens van een divers muzikaal pluimage.
Van Syrië tot Servië, van ska tot soul, van punk tot wereldmuziek en nog een tiental andere stijlen. Goed door elkaar mengen en je hebt iets ondefinieerbaar of om het zoals Jaune Toujours te zeggen, de stijl : Europeana. Een beetje als Americana dus, en tot spijt van wie het benijdt gekenmerkt door wat Europa is en groots maakt: een culturele mengelmoes van alle stijlen. Zelfs alle talen, liedjes in het Nederlands, Frans en Engels. Misschien omdat het mooier klinkt, maar vooral omdat de wereld niet om één taal draait.
Met titels als Refugees Welcome, Même Pas Peur of Save Le Monde windt deze bende geen doekjes om hun politieke geaardheid of ideaal wereldbeeld. Teksten met een boodschap die in tijden zoals nu bijna zouden moeten uitgeschreeuwd worden, maar Jaune Toujours doet het net andersom door er net als Mano Negra of Les Negresses Vertes een potpourri van te maken waardoor het een feestje wordt. Of ze de rol van het balorkest op de Titanic zullen krijgen valt af te wachten… Het antwoord daarop beslist u, en u alleen…
