Een sneltrein uit Polen lijkt een adequate omschrijving van dit album. Hun cover van Bang Bang heeft het helaas niet tot op de plaat gemaakt maar dat is zowat het enige minpuntje.
Izabella Izzy Rekowska zingt met hevige uithalen en bedient zich van een uitstekend Engels om haar politiek en sociaal bewogen songteksten te schrijven. Ze heeft dan ook een tijdje in Londen gewoond. De muziek voert ons terug naar de nadagen van de punk waar het allemaal terug iets melodieuzer begon te worden en het beheersen van een instrument net geen scheldwoord meer was. Mooie songs, strakke tempo’s en een aangename stem.
Het is pas hun tweede langspeler maar dit klinkt toch behoorlijk matuur. Voor deze tweede gingen ze in zee met producer Marcin Bors die zijn sporen als geluidstechnicus voornamelijk verdiende bij heavy metal bands zoals Artrosis, Lost Soul en Moonlight alvorens hij zich als producer verdiepte in de Poolse Alternatieve rockscene.
De plaat barst los met het dreigend beklemmende nummer I Can’t Breathe om meteen verder door te scheuren met het strak gedrumde Liberate.
Op Devil On The Run slaagt Izzy erin om termen zoals ‘Revolution’ tamelijk erotisch te laten klinken en gaat er een lichtje Chrissie Hynde meets Lene Lovich knipperen.
Half gesproken, deels gezongen gaat het krakend en piepend verder met National Tragedy om vervolgens verder te swingen met het cassante Break Into My Body.
Galmende gitaren, roffelende drums, pompende bassen en een bezielde opzwepende stem. Je vindt het allemaal terug in Petty Crimes. Visons gaat lekker agressief verder en bij Kick Out The Damned komt zelfs de rauwe energie van de vroege T.C.Matic bovendrijven.
Een beetje gas terugnemen bij aanvang van het melancholische Love’s in Crisis om in het midden van het nummer toch de toeren weer op te drijven.
Afgesloten wordt er met punkerig stuiterende Candy.
Leuk luisterdingetje dus om mee wakker te worden op een zonnige ochtend of om ‘s avonds stevig op te rocken in een duistere keet.
