Volksliederen, intieme hersenkronkels met een vleugje Dadaïsme uit het leven gegrepen, om tijd voor te nemen in een schommelstoel bij een haarvuur terwijl je een pijpje rookt. Dat is in een notendop wat Irimias Timmerman je voorschotelt op z’n fijn getitelde huiskamervlijt.
Volgens de neef van Irimias best te genieten tussen de sanseverias (omdat het rijmt waarschijnlijk) met een kopje tijmthee. Breekbaar is het zeker, witte winterblues meestal in het Nederlands (behalve op Big White Moon) die lijkt te snakken naar een streepje zon. Kaal, meestal enkel een stem of twee begeleidt met akoestische gitaar en een occasionele melodica.
In 26, komen we bijvoorbeeld meteen zijn leeftijd te weten, terwijl hij mijmert alsof hij 54 is. Zingen doet hij ook niet altijd stemvast en gaat na een tijdje wel vervelen, we kennen dan ook gewoon een pak betere platen van barden die hun zielenroerselen aan een viertrack toevertrouwen. In de deze vaak overgeproduceerde tijden is een plaatje als dit sowieso wel een verademing. Maar dan wel op vinyl met bijhorend gekraak en niet op Spotify onderbroken door reclame (tenzij je een abonnement hebt).
