In de naweeën van de dood van huisfavorieten Daniel Johnston en David Berman (ontdek het gruwelijk onderschatte oeuvre van Silver Jews!), komt het besef dat we meer extreme lo-fi artiesten nodig hebben.
Zelfverklaarde ‘Cowboy zonder paard of land’, Irimias Timmerman, komt hier zonder boe of ba binnenvallen met zijn eerste nummer en schurkt dicht aan bij bovengenoemde helden. Dichter bij huis moesten we dan weer denken aan Gèsman in zijn beginjaren en ook wel Dandy Davy.
Kan Irimias zingen ? Neen. Schuilt in hem een groots muzikant ? We vrezen van niet. Wat is er dan precies dat ons toch dit nummer zo’n twintig keer heeft laten beluisteren ? Wel, het nummer heeft een groot ‘je m’en fous complètement’-gehalte… en daar zijn wij veelal door geboeid.
Het simpele gitaarriedeltje, het geforceerd zingen (nee, niet vals), de soundeffecten van Counter Strike die er in gemixt zijn (grappig), de puberale tekst die toch een zekere wijsheid blootgeeft. “Laura gaf mij m’n eerste pijpbeurt in de cinemazaal en daarna ging ze met haar ouders naar den Italiaan”. Hierom moeten wij dus lachen.
De som is deze keer dus veel sterker dan de delen. Maar laat ons niet te moeilijk doen. Welkom Irimias, het ga je goed!
