Ila, ofte Ilayda Cicek, is een piepjonge Limburgse met Turkse roots en haalde begin december nog de tweede plaats op Limbomania in de Muziekodroom. Ze heeft twee jaar als zangeres en gitariste in een metalcoreband gespeeld, maar dat genre bleek haar niet echt te liggen. Ze wou liever haar eigen ding gaan doen, en eigenlijk zijn wij best tevreden dat ze dat heeft gedaan.
Online bracht Ila al enkele nummers uit: in mei ’17 White Shirts, een maand later ook Hollow en Misplaced. Deze drie nummers tonen dat Cicek haar interessante stem kan aanwenden voor verscheidene vormen: in het uptempo Hollow klinkt ze bedreven, in het breekbare White Shirts net erg broos en in Misplaced zoekt ze hier het midden in door vanuit het kwetsbare toch ook hoop te laten doorklinken.
De drie opgenomen nummers vormden echter een te groot contrast met live optredens, en Ila besloot een ep te maken waarin ze dat contrast zou proberen wegwerken.
De ep klinkt in een eerste luisterbeurt dan ook erg goed. Ila slaagt er toch wel in ook hier haar grootste troef uit te spelen: haar ietwat ruwe stem, die al door meerderen werd vergeleken met die van Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers. Met enkel gitaar als begeleiding komt die stem er erg goed uit.
De ep opent meteen met wat voor ons het beste nummer van de vier is: Live to Love. We durven het niet meteen toe te geven, maar we kregen onmiddellijk zin om mee te zingen. Ook de volgende drie nummers vragen ernaar telkens opnieuw opgelegd te worden.
Is het dan allemaal positief? Neen. De vraag blijft of de nummers wel zullen blijven plakken. We hebben al vaker gelijkaardige nummers als Oh gehoord, en ook Home – waarvan we toch het gevoel krijgen dat Ila hier veel van zichzelf in heeft gestoken – brengt niet direct iets nieuws. De ep blijft erg aangenaam om naar te luisteren, maar dat komt vooral door de intrigerende zangstem.
Wij verwachten niet dat de ep Ila – die op 22 februari uitkomt – meteen veel potten zal breken, maar geloven wel oprecht dat Ila zelf dat binnenkort wél zal doen. Daar heeft ze meer dan genoeg talent voor.
Al mag ze wel eens nadenken over dat onbestemde accent waarin ze verkiest te zingen.
