Donkere omgevingen gevuld met nuances en sprankels van subtiele orkestratie in minimalisme… De sound die de Spaanse Juan Carlos Toledo – die je misschien kent van zijn voormalige darkfolkproject Silent Love of Death – sinds 2018 in zijn dark ambientproject Hiemis bergt, klinkt onherbergzaam op onze aarde. Hij creëerde daarom Zothique.
Na Nachtstücke (2018), Hyperborea (2019), Thule (2019), Radix (2020) en La Chose (2021), is hij met Zothique in het korte Hiemis-bestaan al aan zijn zesde album toe. Qua geluid lijkt hij steeds meer de rituele kant op te gaan, steeds in combinatie met donker verontrustende drones. Maar vooral het conceptuele aspect van zijn werken lijkt steeds meer aan belang te winnen.
Voor Zothique liet Toledo zich inspireren door theosofische theorieën over het verleden en de toekomst van de continenten. Zothique is het laatste bewoonde continent op aarde. De continenten van onze huidige cyclus zijn gezonken. Sommige blijven onder water, andere zijn gedeeltelijk opnieuw opgedoken en hebben zichzelf opnieuw gepositioneerd. Zo beslaat Zothique – zoals Toledo het begrijpt – Klein-Azië, Arabië, Perzië, India, delen van Noord- en Oost-Afrika, evenals een groot deel van de Indonesische archipel. “Een nieuw Australië bestaat ergens in het zuiden. In het westen zijn slechts een paar eilanden bekend, zoals Naat, waarop zwarte kannibalen overleven. In het noorden zijn er immense onontgonnen woestijnen, in het oosten een immense maagdelijke zee. De mensen zijn meestal van Arische of Semitische afkomst, maar er is een zwart koninkrijk (Ilcar) in het noordwesten. De bewoners zijn verspreid over de rest van de landen, vooral in de harems van het paleis.
Op de zuidelijke eilanden zijn overblijfselen van de Indonesische of Maleisische etnische groepen bewaard gebleven. De wetenschap en machinerie van onze beschaving zijn lang vergeten, samen met onze huidige religie. Maar er zijn veel goden die worden aanbeden en tovenarij en demonologie heersen weer zoals in de dagen van weleer. Zeilers gebruiken alleen roeispanen en zeilen. Er zijn geen vuurwapens – alleen bogen, pijlen, zwaarden, speren, enz. zoals in de oudheid. De voornamelijk gesproken taal heeft Indo-Europese wortels en stamt grotendeels af van het Sanskriet, Grieks en Latijn”, vult de artiest aan. Een wel uitgedokterd concept dus, waarbinnen hij zijn 11 tracks kadert.
Cincor laat een uitgestrekt sobere sound in een onherbergzame vlakte horen, waar geen menselijk spoor merkbaar lijkt, tot er een lichte percussie misschien enkele zielen de eenzaamheid laat ontlopen.
Yoros leidt ons naar donkerder oorden, waar gevaar lijkt te schuilen in ieder getik, ieder ritualistisch doffe drumslag onder walmende golven van duisternis.
Levendiger lijkt Naat, waarin we ruisend water horen tussen donker dreigende muren van traag opkomende drones, die uiteindelijk tot sonische verlichting leiden.
Dreiging neemt toe met triggerend sissende klanken in Uccastrog, onder sneller gedreun en ritmische rituelen die met mantrisch gezang andere, eerdere beschavingen doen vermoeden.
Geruststellender klinkt Sotar, met oplichtende stralen die tussen duistere gruis schijnen.
Xylac komt binnen, met glinsterende gong-geluiden, meteen overmand door een heersend dominante soundscape van onderdrukking. We horen glinsteringen in deze duisternis, maar een theatraal trage melodie neemt Zul-Bha-Sair zwevend over, om in natuurlijke rust uit te doven. Onmenselijk gezang drijft het bedreigende karakter van Iribos op, in een sound die smaakt naar verbrande assen van de menselijke beschaving. Onrustige boodschappen worden van verderop toegesproken, alsof er gewaarschuwd wordt.
Ornava en Tasuun drijven voort in de onherbergzaamheid van de duister dreigende drones die Hiemis sober neerzet. Chaon Gacca sluit af met een sonische episode van rust en herstel, terwijl we het gevoel hebben in de Heimis-sound nooit veiligheid te zullen kunnen vinden.
Als dit het lot van onze planeet en de mensheid is, vrezen we dat er sombere eenzaamheid dreigt. Zothique klinkt uitstervend. De laatste loodjes van de planeet die verklankt werden in een voorzichtig, sobere sonisch onherbergzame vlakte, waarop slechts nog enkele individuen proberen overleven. Zich vastklampend aan de laatste resten rationaliteit, teruggrijpend naar oude rituelen die geruststelling hopen te brengen en af en toe vergaand in waanzin.
Zothique is digitaal en in beperkte oplage van 100 exemplaren ook op genummerde cd uitgebracht bij het label Noctivagant Records.
