Tien jaar zolang schrijft en zingt de West-Vlaamse band zich al in het collectieve geheugen. Muzikaal debuteerde Het Zesde Metaal in het vakje kleinkunst in hun wonderbaarlijke moedertaal. In de loop der jaren zijn ze echter al ver buiten de grenzen van dit hokje getreden en sijpelen invloeden van indiefolk, alt country, rock en zelfs wat powerpop regelmatig door in hun muziek.
Talloze optredens, een plaats op Rock Werchter, een theatertour, vier albums, drie ep’s en ook nog een boek. Het zijn duidelijk bezige bijen. Met prijzen voor beste auteur/componist en beste album mogen Wannes Cappelle, Tom Pintens, Filip Wauters, Tim Van Oosten en, Robin Aerts best trots zijn op de weg die ze afgelegd hebben. Dat doen ze dan ook met Het Zesde Metaal, Het Beste Metaal. Een echte opvolger voor hun laatste plaat Calais is het niet. Wel een compilatie die de groep voor de helft zelf heeft samengesteld en voor de andere helft met de hulp van de fans. Leuk weetje: elke inzender wordt ook vermeld in het cd-boekje.
De eerste cd bestaat uit zestien nummers: de klassiekers. Je zou het als een soort kennismaking met de band kunnen zien voor nieuwe fans, mét een pak extra’s erbij voor de trouwe fans. Klassiekers zoals het met goud bekroonde Nie Voe Kinders, de megahit en meezinger Naar De Wuppe. Maar ook het magnifieke, aan wielrenner Frank Vandenbroucke opgedragen Ploegsteert en het gelukzalige Dag Zonder Schoenen en Gie Den Otto En Ik, waarbij Cappelle en co ons zin doen krijgen om effectief onze schoenen uit te gooien en met een heerlijke kop koffie in de zetel te kruipen met een goed boek. Maar het is niet al peis en vree. Regelmatig schudden de West-Vlamingen ons wakker uit onze droomwereld. Met het confronterende, epische Calais, een lied over de vluchtelingenkampen, dat onder je huid kruipt.
De tweede cd bestaat uit vijftien nummers vol obscure b-kantjes, onuitgebracht-materiaal en live-versies. De zachtjes opbouwende live-uitvoering met elekronische klanken van Paradis mag dit tweede deel inzetten. Bij de live-opname van Niets Doen Is Geen Optie, nemen de gitaren weer de bovenhand. Het album staat vol met liveversies die zeker de moeite zijn om te beluisteren. De meer dan geslaagde versie van Daar Gaat Ze met een hoofdrol voor een sublieme pedal steel en met halverwege een verrassend gastoptreden van Koen Wauters zelve. Het beklijvende, intense Benauwd is een indrukwekkend staaltje postrock. Wij zouden het zelfs durven plaatsen in de categorie van het betere Sophia-werk. De orkestrale live-uitvoering van de gelijknamige televisiereeks Vlaamse Velden met harmonieband Ypriana is een streling voor het oor. Natuurlijk mag klassieker Naar De Wuppe niet ontbreken en in deze stevige live-versie krijgt Wannes Capelle assistentie van ziene moat: Brihang. Andere parels zijn de minimalistische pianoversie van Spelen In Berlin, het aangrijpende met strijkers doordrongen Levensgevaarlijk Gewond dat magnifiek groots klinkt.
En dan willen we toch even stilstaan bij het prachtige eerbetoon aan die andere grote artiest: Luc De Vos. Met de cover van diens Boze Wolven op de tonen van de PixiesWhere Is My Mind blaast Het Zesde Metaal (uitzonderlijk niet in het West-Vlaams) ons omver. De rillingen lopen over onze rug tot in het puntje van onze tenen. Dankjewel heren voor deze mooie herinnering. Afsluiter van dienst is een opnieuw een cover, maar wat voor één! Een schitterende, akoestische bewerking van The Look You Gave That Guy van Eels. Samen met de Boze Wolven alvast één van onze favorieten.
Een dubbelalbum met weergaloze muziek om naar te luisteren, om te voelen en over na te denken. Eerlijke liedjes: soms minimalistisch en intiem, soms rauw en episch maar het snijdt altijd diep. Hun indringende teksten recht uit het leven gegrepen, geven stof tot nadenken. En ja soms ga je de lyrics eens moeten opzoeken, het is ons ook al overkomen, ons West-Vlaams is ook niet perfect. Cappelle zingt nu eenmaal in de taal die hij van thuis uit meegekregen heeft. We zouden het niet anders willen. Het geeft daardoor immers een meerwaarde aan hun muziek en vergroot de betrokkenheid voor de luisteraar. Voor (en door) de fans en voor muziekliefhebbers van het betere Nederlandstalige werk.
