Home ReviewsAlbum Reviews HARVESTERS – At Rosie’s Palace – (Eigen Beheer)

HARVESTERS – At Rosie’s Palace – (Eigen Beheer)

by Patrick Bruneel

Gent is de uitvalsbasis van het kwartet Harvesters, dat bestaat uit een stel muzikanten die al een reeks bands hebben versleten. Zanger/gitarist Paul Lamont zat bijvoorbeeld bij Hitch, A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen en Grand Blue Heron. Gitarist Miguel Moors speelt nog steeds bij het punky Blackup en maakte deel uit van Crites.

Bassist Bart Soens speelt bij Fuss Bender en The Sloofs, terwijl drummer Lion De Clerck al bij Bobby C. en Leopard Skull het mooie weer maakte.

Na het zien van enkele concerten van Jon Spencer besloten Lamont en Moors eens een bandje op te richten dat met alle ledematen diep in rootsrock zit geworteld. Het mag ook allemaal een beetje clean en netjes klinken, poppy zelfs. Dat hadden ze namelijk nog niet echt gedaan en de drang om het nu eens te proberen was dermate groot dat ze de band Harvesters uit de modder trokken.

Dat rootsrock mogen we trouwens behoorlijk letterlijk nemen op het debuutalbum dat we in de pollen kregen geduwd. Hier en daar horen we bijvoorbeeld flarden van een vroege ZZ Top en daar is uiteraard niets mis mee. Het is echter niet allemaal achterom kijken naar de ietwat steviger bluesy rock van de jaren 1970. Hier en daar duikt de adoratie van Moors en Lamont voor recentere bands als The Replacements en Sonic Youth (beiden de latere periodes uiteraard) op.

Goed klinkende rock met hier en daar een klein weerhaakje en een Lamont die heel erg goed bij stem is. Moors kan lekker zijn gitaarlijntjes uitzetten die soms heel ingenieus in elkaar zitten zonder dat ze de poppy rockdrive uit de nummers halen.

Een eerste keer luisteren liet ons nog wat twijfelen. Allemaal toch ietwat braaf. Goed gemaakt, dat wel, en uitstekend klinkend, met dank aan Cedric Maes, die op een drietal nummers wat akoestische gitaar toevoegt.

Meerdere luisterbeurten halen ons uiteindelijk helemaal overstag. Dit zijn namelijk tien zeer aanstekelijke liedjes die we na een eind gewoon niet meer uit ons hoofd krijgen. Uiteindelijk zijn deze kwieten er toch nog in geslaagd om ons een poprockplaat goed te laten vinden. Probeer het nummer Deadbeat en u snapt wat we bedoelen.

FacebookInstagram

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More