Het leven doet je soms wankelen en is vaak best overweldigend. Het voelt soms aan als verdwalen in een diepe gitzwarte zee, in een zoektocht naar het eeuwige licht. Dat gevoel heeft de Utrechtse band Grey Nomad verwerkt in hun nieuwe ep waarin twijfel de boventoon voert maar waar hoop zeker zal wederkeren.
Het vijftal maakt sfeervolle, melancholische popsongs met new wave invloeden (denk aan The Sound, The Chameleons, The Comsat Angels en Talk Talk) maar klinkt toch eigentijds. In 2018 verscheen hun naamloze debuutep en nu is daar eindelijk een vervolg op gekomen met de ep Closer. Voor deze ep werkten ze samen met producer Martijn Groeneveld (Kensington, John Coffey, Blaudzun…).
Slechts vier songs staan erop maar het zijn wel vier ijzersterke nummers. Opener Hold Me Now is een prachtig, gelaagd nummer met subtiel gitaarwerk, sfeervolle synthesizer klanken en zanger Mark den Hartog die met hart en ziel zijn tekst in het nummer gelegd heeft. Just Dance is nu niet echt een “dancefloor filler” maar klinkt wel super aanstekelijk. Ook de brede arrangementen zijn een plus.
In Closer horen we duidelijk dat dit vijftal veel geluisterd heeft naar Adrian Borland en zijn The Sound, maar dat vinden we helemaal niet erg. Dit is echt een melancholische pareltje en onze favoriet van de ep. Afsluiter Safe Delussions is ook zo’n sprankelende indie track waar alles in zit om diep te raken.
Hopelijk komt Grey Nomad ook eens naar ons land om deze prachtige ep live voor te stellen want het is echt een top plaat. Laat het nu niet weer zeven jaren duren voor er nieuw werk verschijnt van deze toppers.
