Rock, disco en blues in het Nederlands. Gmurw bekt nog niet vlotjes, maar begin dat maar in te oefenen, want muzikant Geert Mertens heeft – naast zijn andere muziekprojecten – ook met Gmurw heel wat in petto. Om te beginnen is er bij deze zijn debuutalbum Eersteling. Hij noemt het zijn ‘eerste kakske’, waarmee hij meteen naar de albumhoes verwijst.
Mertens haalde voor dit project inspiratie bij Raymond Van het Groenewoud, De Kreuners, De Mens maar ook de Clement Peerens, Jan De Wilde en Urbanus. In een mix van rock, disco, blues in het Nederlands. Daar voegt hij graag aan toe dat we niet alles even serieus hoeven te nemen.
Over alledaagse dingen gaat het in de meeste tracks, zoals de ochtendstond in Goeiemorgen. Een stevig rockdeuntje om mee te ontwaken! “De tijd staat niet stil, maar nu zijn we vrij.” In Staat Van Wacht wordt er al meteen uitgekeken naar de nacht. Uitdagend en “miauw!”-stoer met een diep basgeluid.
Haatdrager riep Geert Mertens uit tot zijn eigen ‘number of the beast’, over iemand hartstochtelijk haten. En “het beest is geen dier, maar de mens…Hij is de echte 666.” Een knappe track met gitaar in de hoofdrol, met diepzware riffs en getokkel. “Ik krijg nog stenen kloten van je.” Een poëet ging er niet verloren aan Mertens, maar de onverbloemde puurheid in ieder woord, charmeert enorm.
Vettige Praat over een bijzonder uitgesproken liefde voor koeien. Een liefdevolle rockballade voor het rondgrazende avondmaal van het doorsnee Belgische gezin.
In iedere kreun, in iedere uitspraak die we tot hier toe al hoorden proeven we de ironie, de banaliteit van het dagelijkse leven en de humor daarvan, benadrukt door pittig haakse arrangementen!
Volle Maag verklankt het gevoel perfect. Dof en sloom, met vette akkoorden. Een nummer over chronisch diëten, waarin de ‘doewah’s’ op de achtergrond en de drums hier toch voor de nodige pit zorgen. De riooljournalistiek wordt Door Het Slijk gehaald in een bittere track vol rake uitspraken.
Een walsje over een mooie vrouw weerklinkt in Radiosuite. Met een vreemd retrosynthje in de achtergrond, klinkt dit ons net iets teveel als een verwrongen kinderlied (eentje van stoute kinderen dan wel, want over schimmels op het gebit en voorspellingen tijdens de fellatio).
Troost brengt Gmurws Requiem niet. Wel een toffe track, met bitter ironische tekst en grommende gitaren in duet met het lichte getokkel en de knap diepe spoken words. In de vrij sombere titeltrack Eersteling tikt de tijd ritmisch weg. Een mooie, emotionele track, met de haakse Gmurw-elementen en de typerende stem van Mertens, die verankerd zijn aan de bandnaam die we nu ondertussen feilloos uitspreken. Het rebelse Jan Publiek heeft meteen elk anarchistisch hart gewonnen, waarin politiek en media een kritische, weerbarstige sonische blik wordt toegeworpen. Naast de eigen nummers die qua stijl ergens tussen inspiratiebronnen Clement Peeters en De Kreuners liggen, vinden we ook Anne – jaja, een Clouseau-cover – terug. Een lichte zedenschennis van ‘een klassieker’ of misschien net genoeg herwerkt tot een heel eigen Gmurw-versie!?
Wat mag je naast deze Eersteling nog verwachten van Gmurw? Freakshow verschijnt in het najaar. In de voorbije jaren ontwikkelde Gmurw het typetje ‘Ossebolle O’. Onder die naam verschenen al een resem clips van dit aankomende punkalbum. Gaarnaalkroketten is één van de tracks, die je misschien al hoorde op Radio Willy. Daarna volgt nog het disco-album Discokikker en het bluesalbum Boeteling.
Eersteling is digitaal verschenen.
