Glauque (comme le couleur)… een tint groen dat neigt naar het blauw, letterlijk vertaald als “somber”, en een rapcollectief met een voorliefde voor esthetiek en noisegeluiden. Eerder dit jaar brachten ze hun allereerste, self-titled ep uit. Zes nummers vol cryptische zelfreflectie, thema’s van verloren liefde, verloren wegen en leven in de limbo tussen duurzame en ogenblikkelijke gevoelens. Glauque beschrijft zichzelf dan ook als een groep “[qui] prend place là où le sale fait le beau”: daar waar het vuil schoonheid maakt. Omwald door twee tegenstrijdige muren zoeken ze het raakvlak op.
Réécriture is, zoals de titel al prijsgeeft, een herschrijving van hun ep Glauque. Dezelfde teksten, gelijkaardige structuur, maar een complete ommezwaai op het vlak van productie en muzikaliteit. Deze zijn niet gewoon remasters, maar maken gebruik van compleet andere instrumenten en backing tracks. De eerste herschrijvingen (aangeduid met “r1”) beginnen te peddelen in de vaarwaters van noise. Vivre r1 maakt aangenaam gebruik van stemvervormingen en snerende synthesizer tonen. Robot r1 wordt ingeleid door bastonen die zo vervormd zijn dat een toonhoogte herkennen haast onbegonnen werk is en het eerder klinkt als een basdrum dan een bastoon. De strofes hebben op hun beurt iets weg van Run The Jewel’s A Report To The Shareholders met de melodische synth die ondersteunende akkoorden speelt en het straightforward drumritme.
Waar de eerste herschrijvingen de nadruk leggen op chaos en verwarring, daar doen de tweede herschrijvingen het helemaal anders. Die klinken rustig en teder. Hier blijft haast niks over van de agressieve noise en worden alle nummers ondersteund door kalmerende piano. In Plane r2 zou die pianobegeleiding zo kunnen komen uit een suite van Débussy. Ook de percussie lijkt het kalmpjes aan te pakken en doet niet veel meer dan de maat aangeven met een slome, slopende bas, hier en daar nog ingevuld met lichte ritmes.
De twee zijden van de ep beschrijven dezelfde thema’s zoals vermeld in het begin: verloren liefde, verloren wegen en tegenstrijdigheden. De eerste zijde zet vooral in de verf hoe je stress, actie en afstoting krijgt wanneer je twee tegenstrijdigheden tegen elkaar duwt. Verwarring en verloren wegen worden daar getoond als een losgeslagen projectiel. De tweede zijde benadert het eerder als een rustige, zweverige limbo, waar een richtingsgevoel niet bestaat.
Réécriture is misschien niet de grootste uitbreiding aan het répertoire van Glauque, maar wel een geslaagd creatief project. De herschrijvingen dragen enorm bij aan de thematiek van de teksten en staan op het vlak van productie ook een stapje hoger dan hun ep Glauque. Het thema werkt, de muziek werkt en het concept werkt. We kunnen Réécriture met een gerust hart aanbevelen.
