Tenorsaxofonist Jonathan Chung, gitarist James Kitchman en drummer Corrie Dick vormen samen het Londense postrockjazztrio Glasshopper dat met I’m Not Telling You Anything niet aan zijn proefstuk toe is.
In 2020 bracht de band namelijk al het meer dan geslaagde album Fortune Rules uit. Een rijp album was dat, ook omdat het trio al sinds 2014 aan de slag was maar nog niet eerder de door Chung gecomponeerde nummers had opgenomen.
Het hele gedoe van de pandemie en een ferme relatiebreuk zorgden er voor dat Chung sneller dan gewoonlijk aan het componeren ging. Niet dat de reden er voor hem iets toe deed of dat die feiten die hem aan het werk hebben gezet, hoorbaar zijn in de muziek. Dat dan weer niet, neen, het gaat puur om het samen musiceren en dat op een zo professioneel mogelijke manier.
De drie muzikanten zijn dan ook geen onbekenden in de jazzscene, waarbij vooral Kitchman nogal eens buiten de uitgezette jazzlijnen kleurt door samen te werken met onder meer The Libertines en Cinematic Orchestra.
Soundscapes, jazz, postrock en hier en daar wat noise vloeien perfect in elkaar in zeven nummers die, uiteraard, stevig in de al dan niet geïmproviseerde jazz staan geworteld maar er hier en daar ook helemaal uit spatten.
Dat komt het sterkst tot uiting in het swingende slotnummer I Go To Bed At 10AM, waar zelfs stemmen worden ingezet om de boel verder op te zwepen.
Waar de eerste helft van de plaat degelijk maar niet zo speciaal klinkt, laat Glasshopper in het tweede deel van hun album alle reserves los en is het pas echt genieten geblazen.
WEBSITE / PLATENFIRMA / BANDCAMP / FACEBOOK / YOUTUBE
