“De hemelen zullen nooit plaatsen worden”, zo klinkt de Nederlandstalige vertaling van de titel van de nieuwste plaat van Portugees doomgezelschap Gesso. Dit is de officiële terugkeer van de band rond Joel Fausto, Ruben Sequeira en Flavio SA na een pauze van zo’n tien jaar. Tien jaar geleden was Gesso een interessante stonerdoomband. Vandaag experimenteren ze meer met psychedelische klanken, nostalgische vocalen en atmosferische elementen. Maar één ding blijft zeker: Nunca Os Céus Se Tornarão Lugares is een bruisende plaat waar fans van Sabbathiaanse riffs hun duimen, vingers en trommelvliezen zullen aflikken.
Dat krachtige riffs de rode draad vormen doorheen het album, wordt al snel duidelijk in opener Nao Me Levem. Deze track begin meteen te borrelen als een oeroud en oerdegelijk doom metal nummer. Gaandeweg wordt het echter duidelijk dat Gesso niet alleen naar Black Sabbath en Pentagram geluisterd hebben maar ook naar Portugese folk en naar experimentele elektronica bands als Crystal Castles. De synth-riedels en arpeggios werken perfect in deze atmosferische doom. Dat wordt vooral duidelijk in het lichtjes geniale Homens Se Tornam Reus, een psychedelische trip om u tegen te zeggen. Je mag hiervoor gerust het genre trance-doom gebruiken.
Afsluiter Berco Em Flor is het absoluut hoogtepunt, eentje met behoorlijk veel afwisseling voor een doommetalnummer. Zowat halfweg evolueert het immers tot een volwaardige krautrock-jamsessie, zoals bijvoorbeeld Hypnodrone Ensemble ze al eens maakt. Dit belooft voor de toekomst van Gesso. De vier nummers op deze plaat zijn experimentele pareltjes en smaken zeker naar meer.
De atmosferische tak van heavy muziek ligt Gesso zeer goed. Het klinkt avontuurlijk en fris en is een welkome verrassing in een door agressieve sludge-doom gedomineerd genre. Knap staaltje muziek, dit.
