Daar sta je dan in je gele regenjas buiten in de gietende regen met je zelfgemaakte papieren bootje te spelen, wanneer plots hevige regen je creatie meevoert naar de dichtstbijzijnde riolering. Nu, de ervaring leert dat je best je hand niet in het voorgenoemde rioolputje steekt teneinde je creatie van de ondergang te redden, daar deze putten in vele gevallen bevolkt zijn door moordzuchtige clowns wiens raison d’être er vooral in bestaat nieuwe lichamen te vinden om te laten drijven. Gelukkig voor ons heeft Freek Cruysberghs met release RaaiSheDada nu ook Floating Bodies in het leven geroepen die een stuk minder akelig klinken dan die van Stephen King.
Met Floating Bodies is Cruysbergs meteen ook de laatste artiest die op het label Dadaist Tapes iets mocht uitbrengen. De lat lag dus behoorlijk hoog maar die wist Cruysbergs zelfs conceptueel al zonder problemen te overstijgen.
Twee naamloze tracks bevat RaaiSheDada waarop Cruysbergs moeiteloos zijn voorliefde voor synthesizers en paddenstoelen weet te combineren, en dat mag je behoorlijk letterlijk nemen. Cruysbergs gebruikte voor het maken van deze tape namelijk de signalen van zelfgekweekte Reishi paddenstoelen die hij met synthesizers had verbonden. Het zijn deze signalen die Cruysbergs vervolgens bewerkte tot de tracks die op deze cassette staan.
De A-kant bestaat uit 20 minuten aan muziek maar wie goed luistert, kan drie delen in de compositie waarnemen.
Het eerste deel van de A-kant start bijzonder terughoudend en repetitief. Geluiden die aandoen als het aanhoudend aanslaan van hoge pianotonen regeren. Naarmate dit eerste deel vordert, voegt Cruysbergs diepe, distante geluiden toe die de gaten tussen de hoge tonen lijken op te vullen. Rond 4’30” brengt hij met theremin-achtige geluiden een soort buitenaardse variatie in het geheel en stuurt hij aan op het einde van het eerste onderdeel van de compositie.
Rond minuut 6’ gaat het tweede deel van de A-kant van start. Cruysbergs weet verschillende ritmes met elkaar te versmelten waardoor het geheel bijzonder dansbaar aandoet, en toch weet hij ondanks het gebruik van deze polyritmes steeds de rust van de track te bewaren. Het valt ook op dat de ritmes en sound bijzonder kwalitatief zijn en dat zo van een mainstream release hadden kunnen komen. En dat bedoelen we in de meest positieve zin. Qua geluid moeten we in dit deel van de compositie vaak denken aan het geluid van de handpan omdat melodie en ritmiek hand in hand lijken te gaan.
Het is rond minuut 13’ dat Cruysbergs het laatste deel van de compositie inzet. Spanning, onrust en bovenal mysterie lijken kernwoorden bij dit onderdeel terwijl Cruysbergs metaalachtige geluiden produceert alsof ze uit een verlaten fabrieksgebouw komen. De ontspannen dansbaarheid uit het vorige deel lijkt op dit punt van de A-kant enkel nog een verre herinnering. Er wordt ingezet op mysterieuze, akelige geluiden maar bovenal blijft het steeds intrigerend luistermateriaal. Bij momenten doet dit deel van de compositie ons wat denken aan de sfeer van Tool-instrumentals als Lost Keys. Naarmate de A-kant zijn einde nadert wordt het geluid spaarzamer maar tegelijk ook grootser tot, rond minuut 20’, Cruysbergs het geluid langzaam laat wegebben.
Op de B-kant zet Cruysbergs, naar eigen zeggen, meer in op drones en dat wordt vanaf de eerste seconde van de track al duidelijk. Het geluid dat Cruysberghs op de B-kant produceert doet ons dan ook meer dan eens aan de Indische Tanpura denken. De compositie is sterk gestoeld op repetitiviteit en zelfs in die mate dat het bij wijlen meditatief wordt. Wat ook opvalt, is dat Cruysbergs doorheen de compositie sterk inzet op het epische aspect ongeacht of de focus op hoge of lage tonen ligt.
De B-kant gaat van start met een auditieve combinatie die wat doet denken aan een zwerm bijen en vervormde violen. Op de achtergrond horen we dan weer vooral trage en diepe theatrale tonen.
Rond 2’35” lijkt er een eerste kentering plaats te vinden. Alles wordt kortstondig dichtgegooid, waarna tonen met de diepte van het gemiddelde kerkorgel het geheel overnemen en Cruysbergs met een soort Echoplex-effect, delay lijkt te versnellen en vertragen. Door de diepe tonen voelt de compositie vanaf nu ook een pak zwaarmoediger aan maar daar zal Cruysbergs dra een einde aan maken.
Het is minuut 4’35” van de B-kant en opnieuw valt het geheel kortstondig stil. De diepe tonen van weleer ruimen baan voor een andere vorm van epiek. Het geheel doet aan als een symfonie van blazers en strijkers en de toon is bijzonder hoopvol en zelfs ‘schoon’ te noemen, zoals men dat in de stille Kempen wel eens zegt.
Het volgende onderdeel gaat van start rond 8’30” en is ietwat onrustig en zelfs dreigend. Dit deel van de compositie wordt eveneens gekenmerkt door een gevoel van terughoudendheid en uiteraard staat ook nu het drone-element centraal.
Een laatste kentering vindt plaats rond minuut 15’30”, waar Cruysbergs definitief voor hoge tonen kiest. Het valt op dat het aanwezige geluid, dat wat doet denken aan een draaiende ventilator, sterk naar de achtergrond wordt gebracht en dat de gebruikte geluidstexturen bijzonder summier blijven tot op het einde van de compositie.
Zoals gezegd, sluit Floating Bodies met RaaiSheDada, na 18 releases, het verhaal van Dadaist Tapes af. Het label rond bezieler Jef Mertens bracht doorheen zijn korte bestaan een bijzonder eclectische discografie bij elkaar die ons keer op keer wist te verrassen, zowel qua sound als qua artwork. En ook met deze release van Floating Bodies is dat wederom niet anders.
RaaiSheDada, is zeker geen conventionele release voor het grote publiek en is vooral gericht naar de geduldige luisteraar. Instrumentale muziek leren appreciëren, is sowieso een proces maar het is er eentje dat met releases als Floating Bodies steeds weer makkelijker lijkt. Wij zijn persoonlijk iets meer fan van de A-kant dan van de B-kant van RaaiSheDada, maar we raden je vooral aan om zelf eens te luisteren en weg te drijven op de tonen van Floating Bodies.
“We all float down here”
We snappen ineens een pak beter waar clown Pennywise het met de bovenstaande quote over had.
Hieronder vind je alvast de nodige links om je van jouw luisterervaring te verzekeren.
Afsluiten doen we graag met een dankwoord jegens bezieler Jef Mertens om gedurende 18 releases tapes te verspreiden onder de hongerige massa met, de liefde voor muziek, als enige uitgangspunt.
FLOATING BODIES: BANDCAMP – FACEBOOK
DADAIST TAPES: BANDCAMP – INSTAGRAM – WEBSITE
