Eerlijkheid, directheid en de essentie van de eenvoud. Het zijn drie dingen die in ons hoofd voorbij flitsen eens we deze debuut-ep hebben gehoord. Vijf songs die perfect vertalen wat je op de hoes ziet: een vrouw die haar hoofd naar de hemel richt, twijfelend tussen droom en realiteit.
De dame in kwestie is Lise Reyners die samen met drie bondgenoten (waaronder haar zus Dorien die voor de synths zorgt) haar ziel bloot legt in Feliz. Zelf hebben ze het over muziek die tussen Nederlandstalige synthpop en akoestische pop ligt. Klopt ook wel, tevens een geluid dat fans van Yasmine (dit schrijven we met veel respect), Eva De Roovere, Madou en zelfs Frank Boeijen zal aanspreken Teksten die intrigeren omdat ze over het leven gaan. De emoties, de twijfels, de nijd of het gewoon even niet weten. Een boekje met teksten dat je op schoot neemt en leest omdat het woorden zijn die je hart raken. Alles gebracht door een zangeres die even fragiel als vastberaden klinkt, zeg maar de balans die gevormd wordt door de ervaring die het leven heeft gebracht.
Een band die bewijst dat je met Nederlandse pop oorwurmen kan schrijven zonder in banaliteit te vertalen. Zeemzoet gebracht, dat wel, maar de gekozen weg waarin synthpop met kleinkunst vrijt ligt Feliz uitstekend.
