Leaves Never Fall in Vain, het nieuwste album van Fear of the Object, is een indrukwekkend en onconventioneel werk dat volledig buiten de mainstream kaders valt. De plaat, opgenomen tijdens een concert in het Kunstneres Hus in Oslo in oktober 2023, weet de grenzen van sonische abstractie op te zoeken en te overstijgen. Met slechts één enkele track van ruim vijftig minuten, zonder beats of traditionele zang, is het een meeslepende reis door geluid, textuur en sfeer.
De kern van Fear of the Object bestaat uit Aimée Theriot op elektrische cello en Ingar Zach die zich concentreert op vibrerende membranen en transducers, aangevuld met nieuwkomer Inga Margrete Aas op contrabas. Deze toevoeging brengt een extra laag die de al complexe klankstructuren verrijkt, al is het schier onmogelijk om individuele instrumenten te onderscheiden. De geluiden versmelten tot een organisch geheel dat doet denken aan een stromende bergbeek: enerzijds bruisend en gelaagd, anderzijds traag en diep dronend.
De live mix van Audun Strype en de verfijnde nabewerking door Giuseppe Ielasi zorgen ervoor dat elk detail naar voren komt. Het resultaat is een geluidslandschap dat zowel minimalistisch als intens dicht is, met schrille hoge tonen en krassende texturen die regelmatig de spanning verhogen. De muziek roept associaties op met een vertraagde versie van Metal Machine Music, maar met een meer gecontroleerde, ingetogen energie.
Het werk is niet alleen muzikaal een kunststuk, maar bevat ook een krachtige literaire component. De afsluitende minuten worden gevuld door het gedicht Democracy Destruct van David Henderson, droog en helder voorgedragen nadat de instrumenten tot stilte zijn gekomen. Deze poëtische uiting komt des te sterker binnen doordat het vooraf wordt gegaan door bijna een uur aan zorgvuldig opgebouwde spanning. De woorden resoneren, stiltes vullen de ruimte, en de luisteraar blijft achter met een gevoel van introspectie en transformatie.
In een tijdperk waarin snelheid en onmiddellijke bevrediging vaak de norm zijn, vraagt Leaves Never Fall in Vain om geduld en toewijding. Het album is als een lang uitgesponnen aanloop naar een catharsis, een meesterlijke oefening in vertraagde bevrediging. Het contrast tussen de gestage klankopbouw en de directe, rauwe impact van de poëzie versterkt het effect en benadrukt de kracht van subtiliteit.
Fear of the Object toont met Leaves Never Fall in Vain dat muziek niet altijd comfortabel of toegankelijk hoeft te zijn om diep te raken. Het album daagt uit, prikkelt, en laat een blijvende indruk achter. Het is een werk dat zich volledig onttrekt aan de conventionele regels van muziek, en juist daardoor een unieke plaats inneemt in het experimentele landschap. Voor wie zich openstelt voor het onbekende, wacht hier een onvergetelijke ervaring.
