Geen idee hoe het komt maar als we FYU zien staan, denken we steevast Fuck Your Underground. Onze ietwat zieke en morbide geest krijgt dat Face maar niet onthouden. Niet dat het er veel toe doet. Op een boel plaatsen waar al eens een metalbandje speelt is deze gratis sampler vanaf heden opnieuw te verkrijgen. Mee te nemen, puur uit enthousiasme samengesteld en verspreid door Filip Rottoc, sinds begin dit jaar in samenwerking met Ondergrond vzw.
Een goede keuze, deze samenwerking, want beiden ondersteunen elkaar op prima wijze en het vele vrijwillige werk loont alsmaar beter.
Op naar de verzamelaar dan, waarop achttien bands prijken, Belgische en Nederlandse, die allen mits een kleine bijdrage voor het maken en distribueren van het schijfje, hun beste deuntje voorzetten.
Dat kan natuurlijk alle kanten opgaan, van nieuwe bands tot oudere gasten die het project willen steunen en nog steeds actief blijken te zijn. Gevarieerd qua subgenre ook, zoals het hoort. Variatie troef dus, en uiteraard hangt het dan van de smaak van de luisteraar van dienst af wat in de smaak valt en wat minder bevalt. Relatief dus, zoals alles en zoals altijd bij dit soort verzamelaars: respect voor alle deelnemers, of we hun bijdrage nu kunnen smaken, of niet.
Trouwens, er kan voor de volgende editie nog steeds contact worden opgenomen met de makers, er is nog plaats te over voor het ogenblik.
Het vertrouwde Marche Funebre, dat samen met Reject The Sickness zowat het vaakst op deze reeks compilaties voorkomt, mag de levieten openen. Doommetal met een afwisseling qua stemmen op het prima In A Haze, al hoeft voor ons die meer cleane zang niet echt. Die haalt een beetje de sfeer uit het Mechelse totaalgeluid van deze oude rotten.
My Lament is ons een beetje te braaf, te ingetogen en gladjes. Liever het snelle heftige lawaai van de Nederlandse veteranen van Sammath, die met Reichswald meteen de zeemzoeterigheid doen vergeten. Een splinterbommetje is dit, en voor dit nummer alleen al is het de moeite om deze verzamelaar op te snorren. Blackmetal zoals het hoort, een nummer uit hun album Grebbeberg (Hammerheart).
Wat doom en stoner bij de FYU-supporters van Cult Of Scarecrow dat ook mede door de zang, een degelijk nummer op poten weten te zetten. Niets vernieuwends onder de zon, maar dat hoeft niet altijd. Of Taranis nog echt actief zijn, hebben we niet kunnen achterhalen, maar de thrashy black die we horen op Postmortem Spheres bevalt ons wel. Een beetje vuig en ruig met een rochelstem die prima past bij een regenbui waarbij de heer (heren) in de modder staan te huppelen. Dieper de modder in, onder de grafstenen, vinden we de deathmetal van Klaïton, een ouder nummer blijkbaar (Scavenger), maar daarom niet minder geslaagd.
Belua heeft muzikaal iets weg van Head Of David, maar met de zang hebben we het wat moeilijk. Een keer of wat fuck roepen, tja. De Meetjeslanders van Primal Creation thrashen er lekker op los en kunnen het ook zonder modder in hun achtertuin.
We All Burn laat nog maar eens horen dat anciens Reject The Sickness ook live hun beste beentje voorzetten. Melodieuze deathmetal waarmee ze zelfs ons weten te overtuigen. Een hele zit is het, zoals altijd, het schijfje helemaal vol gepleurd. We geven echter niet op, gezien we nog maar halfweg zijn.
Eleven-O-Seven brengt een soort mengeling van punk en hardcore en zal zeker met dit Nothing To Prove zijn fans vinden, al hebben we zelf wat moeite met de stem. Dat is ook zo een beetje met Thoughts Of The Devil van Low Life, al kunnen we het hier om de een of andere reden beter met elkaar rijmen. Muzikaal bevalt het ons ook net iets beter.
Dat er ook nummers zouden passeren die ons volkomen koud laten staat uiteraard in de sterren geschreven. Far Beyond mag zich hiervan alsnog de winnaar noemen, steengruis of niet. Geef maar Nastika, straffe metal annex hardcore, net als Raise Your Fist, dat met Future Collapse een nekbrekerke pende.
Street Rock Rebels doen mee uit sympathie, Straight To The Bar neemt na twee decennia de draad op. Vraag is of dat een goed idee was, want het klinkt dan wel niet slecht, het overtuigt ook niet echt, hun Born In Chaos.
Dan maar Storm Upon The Masses, old school deathmetal maar het werkt wel. Zonhoven zendt zijn bruutsten uit, dat moge een feit zijn van deze band die voortsproot uit Crawlspace. Afsluiten doet de schijf met The Inevitable Return van Skold’s Bridle Reign, een til vol ervaren leden die eerder actief waren in onder meer Liar, Congress, Dreft (recent kwam de dubbelaar Butchered / The End uit op 100 exemplaren), Scalpel, Leptotrichia en Caducity speelden en laten horen dat ze het nog niet zijn verleerd.
Mooi zo, het meeste kon ons bekoren. Dat kan van de meeste (genre-)verzamelaars niet worden getypt.
