Het kon allemaal zo gemakkelijk, maar koppig als Eyemèr is, werd voor de andere en veel moeilijkere weg gekozen. Een viertal jaar geleden verscheen Temporarly Colourblind, het debuut van Sarah Devreese. Een plaat die werd uitgebracht op Zeal Records en hun tal van mooie support acts en lovende recensies bezorgde, maar de Gentse wilde het voor de nieuwe ep anders. Niet echt muzikaal, want Good Mourning To You is Eyemèr pur sang, maar alles zelf doen. En dat ging van het ontwerpen van de cover tot het bekostigen van deze cd. Een moedige zet, en na het beluisteren van deze tracks, ben je de wereld dankbaar dat er artiesten zijn zoals Sarah Devreese. Geen muziek die het moet hebben van overbodige tierlantijntjes, maar composities die opvallen door hun eerlijkheid, eenvoud en pracht.
We hadden er het al eerder over, maar op deze nieuwe ep worden de zware onderwerpen niet uit de weg gegaan. Zelfdoding, het wegzinken in psychische depressie en uit de kast komen voor wie je in werkelijkheid bent (in Sarahs geval was dat het non-binair zijn). Onderwerpen waar je best wel eens voor dient neer te zitten om het zo door je geest te laten vloeien. We denken in deze hyperdigitale wereld alles te weten en te begrijpen, maar we staan verder als nooit tevoren af van alles wat ons tot mens maakt. Misschien is het net daarom dat we artiesten als Eyemèr nodig hebben. Dat, en natuurlijk de schoonheid van de composities.
Eyemèr benadrukt geen singer-songwriter te zijn, maar wel lo-fi indie. Dat merk je enorm goed op het mooiste liedje van deze ep: Survival Of The Fittest. Een song die tegelijkertijd tristesse en hoop uitstraalt, de eeuwige dualiteit in het leven. Het positieve versus het negatieve, het omhoog klimmen versus het naar beneden storten. We geven toe, we slagen er geen enkele keer de ogen droog te houden bij deze elysische song. Maar soms moet dat niet…
“You are not alone if your best days are spent on your own”, zo weerklinkt het op On My Own, de openingstrack van de nieuwe ep van Eyemèr. Het mag duidelijk zijn dat Sarah Devreese schippert tussen hemelse schoonheid en slepende zwaarmoedigheid, en daardoor misschien samen met ILA wel één van de meest innemende artiesten is die je op dit moment in ons koninkrijk kan treffen.
Melancholie die nauwelijks te vatten is, aanvoelt alsof het zich allemaal boven je hoofd afspeelt. Met Soil loopt Eyemèr op één lijn met Soap & Skin en CatPower. Groots zijn door meeslepende eerlijkheid…. Muziek die ook zalvend kan zijn, en aanvoelt als een hoopgevend kusje zoals Inner Voices dat gaat over psychische depressie en vooral hoe hard het is om te zien hoe iemand afglijdt. “Let’s build a bridge, instead of walls”, dixit Sarah.
Soms kan je ook een boodschap op een speelse manier doorgeven zoals Bird, You Can Fly waarin Sarah non-binaire mensen (zich noch man noch vrouw voelen) een hart onder de riem wil steken. De song voelt aan als de vleugelslag van een vlinder. Je merkt het nauwelijks op, maar de intense schoonheid die het achterlaat laat je betoverend achter. Vijf songs, en hoewel we niet in cliché-achtige spreukwoorden willen eindigen, toch vijf die deze wereld een heel stuk mooier (en draaglijker) maken. Bedankt Eyemèr.
De nieuwe ep wordt op 27 oktober om 14 uur in het Genderspectrum vzw in de Kammerstraat 22 in Gent voorgesteld.
