De covidwinter blijft de verrassingen opstapelen. Niet alleen werden we getrakteerd op een bestorming van het Capitool, en kregen zowel Texas als landelijk België de felste winterprik in jaren te verduren, maar uit de Verenigde Staten kregen we eind december een heuse electropopparel in de handen gestopt. GoGoLove Records bracht de wereld de debuutep van het fenomeen Eulene uit Nashville, Tennessee. Voor het gemak heet deze ‘firstborn’ ook gewoon Eulene.
Een blik op de stijlvolle zinnenprikkelende hoes bracht ons op het verkeerde spoor. We dachten aanvankelijk aan iets tussen ballad en r&b maar de van origine New Yorkse combineert een bruisende mélange van pop, funk, soul, blues, progressieve rock en electropop. Over hoeveel nachten ijs hier werd gegaan is moeilijk te definiëren maar het antwoord is ‘veel’. Eulene wist niet alleen ons te overtuigen maar deed dit ook met mixer van dienst, Erik Madrid (Demi Lovato, Charli XCX), producerende duizendpoot Angelo Petraglia (Kings Of Leon, Taylor Swift) en last but not least, master engineer Chris Gehringer die ook al pareltjes boetseerde voor Dua Lipa, Lana Del Ray, Rihanna, Björk, Grimes, Robyn, St Vincent en Son Lux. Ga daar maar even tegenaan staan! Het werd een zesdelig pronkstuk over liefde, verlies, opofferingen, vrouwelijkheid en wanhoop. Elke song vertelt een ander verhaal en klinkt bewust ook totaal anders.
Openen doet ze met Working On A Train. Tekstflarden over ‘this ol’hammer’ worden in heuse gospelverpakking aangeboden maar de song schakelt snel over naar krachtig gezongen electrorock. Borrelende baslijnen stuwen de melodieën voort. “Work your fingers to the bone. No Rest. Dirt all on my face.” Eulene roept op om stevig in je schoenen te staan en in jezelf te geloven. “Ride and just let your conscience be your guide.”
Megalomaniac beluisteren gaat hand in hand met de bruisende clip die glamour en pracht uitstraalt, een feest voor oog en oor. Een onweerstaanbare song waarbij we nog enkel de keuze moeten maken tussen de gym en de dansvloer. Het rijke klankpalet van Eulene als zangeres zorgt voor een diepgelaagde sound. Denk aan een Moloko in absolute topvorm en schud met je coronakapsel elke frustratie van je af. Beste danstrack van het jaar tot nu toe. Logisch dat Daft Punk er een punt heeft achter gezet. De concurrentie werd te groot.
Erg verslavende electropop met een flinke scheut geniale verleiding komt voorbij gewaaid in Momma. Eulene heeft het hierin over de dualiteit tussen de moordende onrust enerzijds en de innerlijke rust anderzijds van de beschermende moeder. “The electricity of the feminine” zoals ze het zelf raak verwoordt. “Keep me in your shelter, free from the danger.” De combinatie tussen de nerveuze rapstijl en de soft industrial in het troostende refrein werkt fantastisch. Een absolute parel is het logische gevolg.
Electro alt-pop is geen verkeerde omschrijving van het toch wel unieke geluid dat ze voor mekaar heeft gekregen. Denk aan de donkere en toch Disneysfeer-uitademende stijl die Grimes hanteert. Het is een vergelijkbare droomwereld die Eulene oproept. Rockelementen van Annie Clark (aka St. Vincent) en sexy dansmoves van Kylie worden van een alternatief jasje voorzien door Gehringer. Het zorgt voor een Son Luxueuze flair doorheen de volledige ep. Het is echter vooral ook de veelzijdige stem van Eulene die een sterke troef vormt.
Heartbreak Hostage is glanzende synthpop en wordt breekbaar gezongen in het refrein. Melancholische strijkers en een hitlijstgevoelige popsongvibe geven ons even het gevoel dat de lente van de vrijheid in aantocht is. Sleeping With A Ghost was al deze toer opgegaan met erg verleidelijke vocals en een hoog Grimes-gehalte. De slome beat in dit nummer neemt de melodie op sleeptouw en werkt tegelijk ontroerend en verslavend. Erg knap. En dan moet Let It Roll nog voorbijrollen. De hele song lang denken we aan de geweldige Nikka Costa. Rauwe sexy funk zoals we ze het liefst geserveerd krijgen. Logge zware bassen zorgen ook nu weer voor een onweerstaanbare mix tussen funky rock en industrial. Wat zingt Eulene toch weer geweldig.
Het is zonneklaar dat Eulene een concept in gedachten had waarin de songs haarfijn geboetseerd werden. Het concept is niet aangepast aan de songs. Het is daarom zo opmerkelijk dat zoveel stijlen de revue passeren. Fans van ‘block rocking beats’, disco en industrial zullen allen de oren spitsen.
Eulene is de krachtige, sensuele lichtbron in een minutieus uitgekiend amalgaam van diverse stijlen die zinnenprikkelend en meeslepend zijn. We hebben voortdurend het gevoel dat we hier naar een wereldster in wording luisteren. Voor een ster en veelzijdige artieste is de verpakking natuurlijk erg cruciaal. Het artwork van Eulene is om duimen en vingers bij af te likken. Het past niet alleen als gegoten bij elke song, maar versterkt de boodschap die Eulene met elk nummer uitdraagt.
Eulene is een betoverende zangeres voor wie esthetiek en dramatiek steunpilaren zijn in de wereld van magie en verleiding die ze oproept. Ze is sexy en eigenzinnig, en haar muziek is tegelijk donker en verslavend melodisch. Luister maar geniet vooral.
