Een band die vijf weken de eerste plaats van De Afrekening wegkaapte, moeten we die nog voorstellen? Denken we toch niet, behalve indien je de afgelopen maanden in één of andere grot verbleef, en dan nog!
De muziek van de chaoten (en naar eigen zeggen ook de dorpsgekken) van Hoogstraten hoor je overal, en zie je op ieder festival. Dit maar om te zeggen hoe groots Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs zijn geworden door het spelen van undergroundgaragerock zonder iets van zichzelf te moeten prijs geven. Je moet het maar doen! Sinds ze de finale van zowel De Nieuwe Lichting als de Humo’s Rock Rally hebben bereikt werd Equal Idiots een naam die op ieders lippen is gekleefd en er niet meer af te krijgen is.
De twee zullen het zelf wel toegeven dat het geluk aan hun zijde stond, want er zijn nog garagerockgroepen in Vlaanderen, dat weten ze zelf ook, maar ze hebben het minstens even veel aan zichzelf te danken.
Na het uitbrengen van een eerste cd (Judas’ Reincarnation/Loveless Love van zo’n drie jaar geleden is dat), zijn de twee er nu met hun langverwachte debuut. Ze gedragen zich graag idioot, trekken graag rare bekken, maar ze nemen hun opnames wel au serieux, ook al doet een titel als Eagle Castle BBQ dat niet vermoeden.
Garagerockvuurwerk van de bovenste plank, en briljant werk van Thomas Valkiers die ook bij Double Veterans zit en de plaat producete. De kerel wist waarmee hij bezig was, en hoewel verzorgd, klinkt het geluid van het duo even rauw als dat op de planken het geval is. En dat loont, want vaak worden we er radeloos bij als we zien hoe perfecte livebands door een overijverige producer verkloot worden. Equal Idiots niet dus! Hallelujah!
Put My Head In The Ground (de zomerhit van het jaar tot spijt van wie het benijdt) en de klassieker Salmon Pink stellen we niet meer voor, maar wie zot is op dit soort deuntjes, zal nog zotter worden bij het horen van deze eerste plaat.
Soms wat (briljant) chaotisch zoals Styx, maar niet vies van een lekkere portie pop. Je moet echt wel een azijnpisser eerste klas zijn (ze bestaan!) om het aanstekelijke Toothpaste Jacky niet de hele dag te lopen meefluiten. En dat is waarschijnlijk dat tikkeltje extra dat Equal idiots zo ontzettend populair maakte. Hun hart is verpand aan garagerock, maar het is meer dan het voortbrengen van effectjes en lawaai. Thibault en Pieter kunnen ook songs schrijven, en dan nog van de categorie die in je hersenpan blijven ronddwalen.
Soms wild zoals in I Know of Butter (Up Down), opa Iggy zou ze niet beter kunnen verzinnen, dit maar om te zeggen hoe lekker de rock’n roll van deze twee klinkt. Een heerlijk debuut, hij zou eigenlijk al in uw platenkast moeten liggen.
