Enumclaw, op de landkaart een gehucht in de buurt van Tacoma, maar sinds een paar jaar ook de naam van een groep waarover veel te doen is. Magazines als Uncut schuwen de grote woorden niet en als het aan hen ligt dan gaat deze band een grootse toekomst tegemoet. Hypotheses waar menig muziekfan niet meer wakker van ligt wegens net iets te vaak gelezen. Wel moet Enumclaw geen schrik meer hebben dat ze voortaan niet meer in de kijker zullen lopen, want met hun tweede album Home in Another Life zitten ze op Run For Cover Records waardoor ze labelmaatjes zijn van Rival Schools.
Je hebt absoluut geen muziekencyclopedie nodig om te horen waar het viertal voor hun, best wel goed klinkende, sound de mosterd heeft gehaald. Geen tikkeltje origineel en uiteindelijk wordt er zo overdreven dat de hele santenkraam niet meer voorstelt dan een (mooie) hommage aan de grote voorbeelden.
Vanaf opener I’m Scared I’ll End Up All Alone heb je door dat de heren vaak naar Dinosaur Jr. hebben geluisterd. Niks mis mee, au contraire, wel klinkt I Still Feel Bad About Masturbation – nu al de titel van het jaar – net iets te veel als Feel The Pain van Mascis’ band.
Ook de invloeden van Nirvana – of wat dacht je – laten zich horen. Zo klinkt Not Just Yet als een verdwaalde outtake van Bleach. Wel met de soulvolle stem van Aramis Johnson die op het merendeel van deze tweede plaat net iets te veel zijn best doet om te klinken als Greg Dulli, want als Enumclaw met één band vergeleken kan worden dan is het wel met de Afghan Whigs zonder eigen smoelwerk. Een leuk tussendoortje dus, maar halverwege heb je al zin om gewoon Gentlemen of Black Space in de lader te gooien
Facebook – Instagram – Website
