Acht jaar geleden debuteerde Ellen Schoenaerts met haar vaste kwartet, bestaande uit Liesa Van Der Aa, Tijs Delbeke en Ephraim Cielen, met het sterke album Feiten. Daar waar het debuut één lange ventilatie van liefdesverdriet en weltschmerz was, wil Ellen met deze nieuwe plaat vooral een ode brengen aan het leven. Het ijzersterke album had al maanden geleden het levenslicht moeten zien maar door een bepaald virus kunnen we er nu pas van genieten.
Muzikaal leunt Vrijblijvend Advies aan tegen de voorganger waarop ze werd geïnspireerd door haar muzikale helden Jacques Brel, Nick Cave en PJ Harvey. Voor het nieuwe werk liet Schoenaerts zich laten beïnvloeden door Benjamin Biolay. Ze heeft er lang over gedaan om een muzikale vertaling te vinden voor haar huidige state of mind, waarin tegelijkertijd ook de ziel en de muzikale finesse van het vorige album klinken. Naast haar vaste muzikanten kreeg Ellen versterking van Tom Pintens (met wie ze een zoon op de wereld zette), Sjoerd Bruil (Millionaire, Dez Mona) en Hannes d’Hoine (DAAU).
Met de singles Dit Is Ons Leven en Voor Europa merkten we een meer elektronisch geluid. De donkere sfeer bleef behouden maar muzikaal gaat het toch een andere richting uit. Opener Ik Ben Je Gaan Haten is een mix van het Laurie Anderson geluid van de jaren 80 en de typische electro wave van datzelfde decennium, waarop Ellen op een heel koele manier haar tekst declameert.
Gelukkig Maar is gebouwd op de meeslepende viool riff van Liesa Van Der Aa. Tijdens het refrein valt de viool stil en pakt Ellen ons in met veel drama. Met 2016 krijgen we pure, donkere, dansbare electropop terwijl Ga Maar Voort een ingetogen pareltje is. Ze geeft op een pakkende manier goede raad aan haar zoon in Vrijblijvend Advies Aan Mijn Zoon en dat op zachte synthgeluiden en koele beats. Bij DDD zijn de synthesizers overboord gegooid en krijgen we een tokkelende gitaar en een warme viool die de gevoelige tekst van Schoenaerts knap aanvullen. Het bombastische Je Moet Het Maar Aanvaarden sluit het album op een meesterlijke wijze af. Met subtiele arrangementen wordt er iets heel moois opgebouwd met weer zo’n pakkende tekst.
Ellen Schoenaerts kan toveren met woorden en die dan omzetten in heel sterke teksten die veel indruk maken. Verwacht van haar dan ook geen echte feelgoodnummers. De muziek die voor deze teksten is geschreven gaat zeker even diep. We hebben er lang op moeten wachten maar het tweede album van Ellen Schoenaerts is er weer één vol kwaliteit.
