Consoulings Sounds strekt zijn tentakels uit en leert ons, Belgen, nieuwe topartiesten kennen. Bands en performers die anders nooit op ons lijstje zouden komen, laat staan waarvoor we ons luie achterwerk zouden opheffen om naar de winkel te gaan om een exemplaar aan te kopen.
Ekca Liena is de artiestennaam van Daniel W.J. Mackenzie, afkomstig uit Brighton, met een, bijna, eindeloze lijst van realisaties gaande van installaties tot curation. Het genre dat op deze release kleeft is doom/drone en hiermee is de brug gelegd van het mooie Brighton naar Gent. De aankondiging spreekt boekdelen: (vrij vertaald) “een verrassend nieuw album met uitgerokken momenten van gitaar drone als centraal element, en met als tegengewicht vele zachte momenten waardoor het geheel als rijk en belonend wordt ervaren.”
De atmosfeer van Gravity And Grace is opgebouwd met gradaties van mechanische klanken en lagen van niet muzikale elementen die uiteindelijk gericht zijn op een diepe kern in elk wezen. De compositie blijkt soms loshangend naast elkaar te staan, maar verliest nooit de noodzakelijke samenhang om de juiste balans te bekomen. Getuige van deze stelling is het tweede nummer Glockenspiel for Juno gevolgd door Juno for A.M.. Beide nummers zijn gebaseerd op, je raad het al, klokkenspel. Van puur klokkenspel evolueert het naar steeds meer drone en de balans verschuift van het ene uiteinde van het spectrum naar het andere.
Dat mechanische, waarover we het eerder hadden, opent het vierde nummer, Cortege Emerge. De wrijving tussen gitaardrone en het mechanische, even later overgoten door melancholische klanken, maakt dit nummer tot een heel speciale belevenis. Opmerkelijk is dat de ritmes geregeld uit balans dreigen te gaan. Iets waarmee de artiest doorheen de hele plaat speelt. Het doet je aandacht telkens opnieuw scherp stellen. Het zuigt je steeds dieper in het rijk, de leefwereld van Ekca Liena.
De gepimpte stemmen van Orate All Ice heten je welkom in het rijk. Onsamenhangende klanken met creepy voices openen en leiden uiteindelijk naar een soort van 80’s orgelspel. Het beroert onze zintuigen, zo veel is zeker. Maar we kunnen de vinger niet leggen op het waarom. Cortege Depart is dan weer de verderzetting van Cortege Emerge. Het voordeel daarvan is herkenning van gebruikte patronen. Het nadeel is een licht verward gevoel. Meermaals dachten we bepaalde delen al gehoord te hebben, maar na controle bleek het toch telkens licht anders te zijn. Cortege Depart sluit heerlijk af met zware, hangende klanken.
Fris en onbevangen komt Onset Eve op je af. Het beste nummer, wat ons betreft. Zachte percussie met korte bastonen die klinken als een warp. Repetitief en opbouwend. Negen minuten puur genieten. De titelsong Gravity and Grace sluit deze diamant af. En als toemaatje krijgen we alle gebruikte elementen van deze plaat in één song. De super zenuwachtige passage die start vanaf minuut 5 geeft ons adrenaline voor de hele dag.
SARAH GOMMERS
