Opperdronedoommeester Dylan Carlson richtte zijn band Earth op in 1989, samen met Slim Moon en ene Kurt Cobain. Sinds dan kende Earth een quasi niet bij te houden aantal bezettingswissels, hield het een jaar of zes voor bekeken en leefde daarna weer helemaal op. De line-up was ook een stuk stabieler, omdat drummer Adrienne Davies sindsdien aan boord bleef.
Het zorgt alvast voor meer rust in het hoofd van Carlson, die van lange minimalistische drones (probeer Earth 2) evolueerde naar een meer songgerichte aanpak waarbij ook elementen uit gospel en country de doomy drones mochten komen versterken. Hij waagde zich hier en daar zelfs aan wat onvervalste stonerrock (Pentastar), wat zijn veelzijdige kunnen in de verf zet.
We zagen Carlson zelf concerten geven die de ene keer vervelend als geen een waren, totaal ongeïnspireerd en er weinig zin in hebbend, en andere keren was het formidabel goed, luid ook, heel luid zelfs, en blies hij met zijn band iedere aanwezige naar een andere droneplaneet.
Wem Diminator, genaamd naar de versterker die hij gebruikt om het helse volume te produceren dat hij nodig heeft voor zijn transcendentale muziek, is er eentje van het beste Earth die er ooit te horen viel. Earth deed het voorprogramma van geweldenaars Neurosis dus besloot Carlson om zelf ook heel straf uit de hoek te komen.
Vijf nummers staan er op het album, gelicht uit de platen Primitive And Deadly (2014), Pentastar: In The Style Of Demons (2006), The Bees Made Honey In The Lion’s Skull (2008) en Full Upon Her Burning Lips (2019), een plaat die pas drie jaar later dan dit concert zou uitkomen.
De performance zelf speelde zich af in de Londense Koko-club op 7 november 2016 en laat een heel divers Earth horen, waarbij de gemeenschappelijke factor duidelijk een in vorm zijnde band laat horen die de aanwezigen alle hoeken van de kamer liet horen en zien. Neurosis zal alvast ook heel straf uit de hoek moeten zijn gekomen om deze set te overtreffen.
Oerdrones, stoner, opgefokt minimalisme en ook vocaal een prima Carlson maken dit tot een heel ferme live plaat met naast Davies en Carlson, Jodie Cox op baritongitaar.
