Vier jaar na het geweldige Greetings From Earth slaat het Antwerpse garagepunk-collectief CRACKUPS terug toe met Plexi. Het derde album van de band, eens te meer een muzikale bom van formaat. Plexi is geïnjecteerd met dezelfde rauwe energie en net zoveel adrenaline als de voorgangers.
Opener The Phallus zet meteen de waanzinnig snelle toon. De razende psychpunkrochel drijft de spot met alfamannetjes in al hun verschijningsvormen en betekent de start van een wilde rit met de blik op oneindig. En zonder remmen. CRACKUPS bewaart op de nieuwe plaat een goed evenwicht tussen hondsbrutale punk en catchy melodieën zonder een moment in te boeten aan intensiteit. Enkel naar het einde van het album toe krijgt de luisteraar een zeldzaam moment van ademruimte met het instrumentale titelnummer Plexi waarin wat surfrock à la Dick Dale doorsijpelt. Een kort intermezzo vooraleer weer vol gas vooruit te gaan in Knockin’ On Heaven’s Gate.
Opvallend zijn de ironie en de humor die door het album heen slingeren zoals in S.A.T.A.N., gebracht in de betere oldschool 60’s garagerock stijl genre The Sonics. What You Hear Is What You Get ; hard spelen zonder omwegen of moeilijkdoenerij, all the way. Punkrock van de meest pure orde, geïnspireerd door een platencollectie vol helden. uit de sixties en seventies CRACKUPS weet telkens weer te verrassen en bewijst dat vijftien jaar in de scene geen seconde impact heeft gehad op hun tomeloze energie en scherpte. Prettige plaat, aanrader!
