Het Gentse gezelschap dat luistert naar de spacey naam Cosmo Collective heeft met Navagraha een nieuwe langspeler in de aanbieding, het vervolg op het in 2021 uitgegeven Symbiocene. Opnieuw nodigt dit sextet ons uit voor een muzikale wereldreis waar je zelfs met de Eurostar maar moeilijk aan kan tippen. Het genrekaartje? Zo goed als alles wat klinkt behalve death metal en deep house, kwestie van érgens een grens te trekken waarschijnlijk.
De liefhebbers mogen gerust zijn: ook dit is geen dertien-in-een-dozijn-album. Zelfs de meest afwezige luisteraar zal dat opmerken tussen het onophoudelijke scrollen door. Acht nummers vol variatie passeren ongedwongen de (meestal) vrolijke revue – je kan je de koude rillingen bij de marketeers al voorstellen. Niet dat ze er één in dienst hebben.
Cosmo Collective is met z’n zessen -vijf musicerende mansmensen gekoppeld aan een zangeres met een klok van een stem- en dat collectief gooit zonder verpinken jazz, blues, chanson, latin, rock, funk en soul in de mix. Geen vrijbrief om loos te gaan met andermans werk want covers zijn nowhere to be heard. Alles van eigen makelij en voorzien van een tijdloos cachet. Onze favoriet: Toulouse, een nummer dat door de rijke instrumentatie doet denken aan de gloriedagen van Les Négresses Vertes.
Op 28 september wordt Navagraha live voorgesteld aan de Gentse achterban in Santo (P. Benoitlaan 78 / Moscou, jawel in Gent). Aftrap om 20:00 uur. Wie wil, kan alvast voorproeven via Bandcamp.
