Condor Gruppe maakt voornamelijk instrumentale muziek geïnspireerd door filmsoundtracks, Krautrock uit de jaren ’70 en experimentele surfrock. De Belgische band bracht in 2014 hun alom geprezen debuutplaat Latituds Del Cavall uit en twee jaar later volgde Frog Bog (A Tribute To Moondog), een ode aan straatmuzikant Moondog. Met Interplanetary Travels beginnen ze aan een nieuw hoofdstuk in hun muzikale avontuur. Het wordt een geestverruimde reis door de kosmos: welkom aan boord van Interplanetry Travels, fasten your seatbelts én vergeet je cowboyhoed niet!
De vlucht van deze kosmische trip start met Pulse. Wow, gesproken van een perfecte keuze als opener! Bij de inzet van de eerste tonen worden we direct bij de kraag gegrepen en nooit meer losgelaten: Ennio Morricone, James Horner, David Lynch en STUFF samen in één shuttle! Spacy synths, scherpe gitaartwangs, sferische xylofoon en een intense drum die de maat zet doorheen het ganse nummer. Een filmische science-fictioncompositie doorweven met een spaghettiwestern-melodie: Cowboys vs Aliens inclusief een melancholische trompetsolo (waarbij we zouden zweren dat we een desperado Antonio Banderas in slow motion zagen passeren). Een subliem nummer!
Tweede halte Abyss is minimalistischer, minder orchestraal en speelser maar minstens even mooi als de opener. Een afwachtend luisternummer waarbij woeste landschappen, galopperende paarden en stofwolken in onze verbeelding opkomen. Het nummer eindigt met een onheilspellende gedistorte gitaar fade-out waardoor onze dorst naar meer alleen maar toeneemt.
The Wanderer, gooit het dan weer over een iets andere boeg: die van de stilistische mariachimuziek. Blazers en gitaarspel waarvan we kippenvel krijgen en op de achtergrond donkere, harmonieus neurieënde mannenstemmen om de stemming perfect vast te leggen. We zwerven maar al te graag mee doorheen het avontuurlijke Mejico.
Met House Of Kraut, zoals de titel zelf al aangeeft, begeven we onze naar het universum van de krautrock: experimenteel en gelaagd. Het drumtempo wordt continu opgedreven met steeds meer toevoeging van spacy geluidseffecten aangevuld met Latin Fusion klanken en een aanstekelijke percussiebeat. Het zweet loopt over onze rug en onze heupen maken bewegingen waar Shakira jaloers op zou zijn. En net als we denken dat het niet beter kan worden, net op dàt moment besluiten Van Cleuvenberge & Co een memorabel stukje gitaar- à la Carlos Santana – op ons los te laten. Voor de muziekliefhebber die oor heeft voor muzikaal vakmanschap is dit een oorgasme. En ja wij behoren tot deze groep. Om even te bekomen van deze heftige trip voorziet het rockcollectief ons van het rustige, psychedelische Void, opgevuld met sferische soundscapes eindigend in een pianosolo waar we even stil van worden.
De sitar in de intro van Orbit of the Sun and Moon verraadt de bestemming van onze shuttle. Het nummer voert ons 7 minuten lang mee in een zweem van exotische, zwoele grooves. In ons hoofd ontstaan spontaan landschappen van het sprookjesachtige Indië en de set van een heuse Bollywood-film… maar dan wel eentje onder regie van Sergio Leone en Roberto Rodriguez. We worden om de oren geslagen met percussie, blazers, gitaren en meeneurieënde stemmen en besluiten ons te laten meevoeren. We sluiten de ogen en genieten van de reis. En die reis voert ons met Saraba naar het Afrikaans continent. Het nummer is een mengelmoes van indringende percussie op bongodrums die de maat aangeven, blazers, bamboefluit, gitaren, citer en opnieuw die baritonstemmen… We dromen van sombrero’s en poncho’s in de jungle waar we een glimps van een temperamentvolle Scheherazade in 1001 Arabische Nachten opvangen. De zachte outro van de fluit doet onze bloeddruk terug wat zakken en we staan weer met beide voeten op de grond. Saraba blijkt een Indonesische, warme, zoete drank te zijn maar betekent ook vaarwel. Wij hopen vurig van niet maar helaas.
Farewell To The Last Man on The Moon kondigt het einde van deze intergalactische reis aan en doet bij wijlen denken aan de gasten van Tame Impala die onderweg The Other Side Of The Moon van Pink Floyd en het verzameloeuvre van Ennio Morricone tegen zijn gekomen. Een gitaarnummer vol met geluidseffecten en ook hier duiken de sitar en neuriënde stemmen weer op gevolgd door een overheerlijke saxofoon en blazers. We eindigen in schoonheid.
We vroegen ons bij aanvang van het beluisteren van Interplanetary Travels eerlijk gezegd af of Condor Gruppe hetzelfde hoge niveau van hun vorige albums zou kunnen evenaren zonder in herhaling te vallen. Onze scepsis bleek ongegrond. De mannen én vrouwen van Condor Gruppe zijn zonder enige twijfel schitterende muzikanten die de verbeelding blijven prikkelen. Hun filmische muziek voert je als luisteraar mee doorheen verschillende werelden en emoties, steeds opnieuw uitkijkend naar de volgende bestemming en zonder je ook maar één moment te vervelen.
Condor Gruppe is: Michiel (gitaar), Jan (bass), Krist (drums), Kris (keyboard, gitaar), Milan (gitaar), Dirk (trompet, percussie), Matti (sax, percussie), Nicolas (sitar), Hanne (Baritone Sax), Rozanne (hoornblazers).
Voor wie deze avontuurlijke reis graag live wil beleven, op 16 maart komt de groep hun nieuwe langspeler voorstellen in De Roma, op 17 maart in de AB, op 30 maart in Nest en op 18 april in Het Depot. Vergeet je hoed niet!
SANDRA REGENT
