Cold Beat heeft met Mother een vijfde album uit, het eerste bij DFA Records. Dat is het label van James Murphy, denk dus maar meteen aan LCD Soundsystem.
Cold Beat is een band van San Francisco, met filmmaakster en muzikante Hannah Lew, voorheen bassiste van Grass Widow, als frontvrouw.
Mother klinkt als spacey new wave pop, en herinnert onomwonden aan bands als (de vroege) Eurythmics, Depeche Mode en The Human League. Hun vorige album, A Simple Reflection, is trouwens een eerbetoon aan Eurythmics.
Zowel de aanstekelijke uptempo-nummers (Prism, Gloves, Mother) als de dromerige tracks (Paper, Double Sided Mirror, Flat Earth) worden voortgedreven door drummachines, donkere synths en robotachtige geluiden.
Je waant je terug in de jaren ’80, met een flinke lik Kraftwerk en LCD Soundsystem, en bij een nummer als Pearls vraag je je onmiddellijk af waar je dat al eerder hebt gehoord (Girls Just Wanna Have Fun komt heel dicht in de buurt). Maar de meeste nummers hebben een eigentijdse insteek, met een aangename bezwerende drive, zodat ze meer zijn dan goedkope doorslagjes.
Hannah Lew werkte aan het nieuwe album terwijl ze zwanger was en nadacht over in wat voor wereld haar kind zou opgroeien. “It was a bleak year to be pregnant, but I was simultaneously filled with so much love and hope at the same time.” Mother slaat zowel op haar nieuwe rol, als op bezorgdheid om onze moederplaneet.
