Wanneer bands als Oasis, The Flaming Lips en Interpol vertellen dat ze beïnvloed zijn door het werk van Chameleons dan wil dat wel iets zeggen. En toch, Chameleons moet zowat de meest onderschatte Britse band zijn. De cultband werd opgericht in Manchester in 1981 en bestond uit zanger/bassist Mark Burgess, gitaristen Reg Smithies en Dave Fielding en drummer John Lever. Ze brachten drie klassieke albums uit (Script of the Bridge (1983), What Does Anything Mean? Basically? (1985) en Strange Times (1986)) voor ze uit elkaar gingen.
Na de split gingen de bandleden hun eigen weg tot Burgess zich uiteindelijk met Lever herenigde als ChameleonsVox, waarmee ze tussen 2009-2014 Chameleons-materiaal uitvoerden en toerden in het Verenigd Koninkrijk, het vasteland van Europa en de VS en één ep uitbrachten vlak voor Levers vertrek aan het einde van 2013. Lever overleed helaas in 2017. ChameleonsVox ging verder met een andere line-up gebouwd rond Burgess (vergezeld door Yves Altana, Neil Dwerryhouse en Chris Oliver).
Chameleons hebben nu de krachten gebundeld met Metropolis Records om Edge Sessions (Live From The Edge) uit te brengen, een collectie van zeven klassieke Chameleons nummers live uitgevoerd in mei 2021 door de oprichters van de groep Burgess en Smithies plus Chris Oliver (gitaar) en Stephen Rice (drums).
Het album start met het meeslepende nummer A Person Isn’t Safe Anywhere These Days. Hoewel het nummer dateert uit de jaren 80 en gaat over een brutale moord op een bejaarde dame in de straten van Middleton, is de tekst helaas ook nu nog actueel. Songsmid Burgess raakt diep in dit rauwe nummer.
Het uptempo postpunknummer Return Of The Roughnecks geeft een goed beeld van de energie die de band live vertolkt. De verschroeiende, hemelbestormende gitaarsolo naar het einde toe maakt dit nummer gewoonweg subliem.
Het stuwende Up The Down Escalator gaat over de onderdrukking en oneerlijkheid in de samenleving en verwoordt de woede en frustratie van alle mensen die niet bevoorrecht zijn om te leven binnen de hogere echelons van de samenleving. Over hoe machthebbers de samenleving kunnen uitwissen met één druk op de knop. Pure verbijstering weerklinkt in het refrein: er moet toch iets mis zijn?
Anyone Alive is een trager nummer overgoten met een enorme hoeveelheid reverb en echo-effecten die perfect samengaan met de droevige dromerige melodieën waardoor het een diepe, rijke nostalgische sfeer krijgt.
Daarna krijgen we het legendarische Soul In Isolation, een prachtig nummer dat Burgess op deze plaat een unieke hedendaagse twist geeft. Het verwijst hierbij naar de hedendaagse leiders en de pandemie. Bijna tien minuten worden we ondergedompeld in het geniale geluid van Chameleons.
“This music was made in Manchester, England”, zo start Burgess Singing Rule Britannia (As The Walls Close In). Destijds werd de song geschreven als een poëtische aanval op de regering Thatcher. Het nummer etaleert het briljante gitaarspel over de gehele lijn en ook hier voegt Burgess een eigenzinnige twist toe door het refrein van Transmission (Joy Division) te integreren.
De favoriet van het publiek op de live concerten mag uiteraard niet ontbreken. Second Skin is een complexe, prachtig gearrangeerde song. Het nummer is geïnspireerd door de onsterfelijkheid van filmsterren. Na het lezen van een boek over bijna-dood ervaringen, werd de betekenis van het nummer aangepast om ook letterlijke onsterfelijkheid te bevatten, of liever een gevoel van post-sterfelijkheid. Dit 9 minuten durende epos heeft een onvergetelijke verandering in het midden van het nummer waardoor de toonhoogte daalt. Na een enorme opbouw explodeert het nummer passioneel. Het gitaargeluid klinkt meeslepend en echoot totdat de hook gewoonweg in je hoofd blijft hangen.
Drie extra bonus tracks uit het ChameleonsVox tijdperk (live opnames) ronden deze prachtige release af.
Het zeer aanstekelijke Sycophants werd geschreven samen met gitarist Chris Oliver en verscheen samen met Heaven op de M + D = 1(8) ep. Waar bij Sycophants de typische gitaarmelodieën op de achtergrond blijven, weerklinken ze dan weer weelderig op het betoverende Heaven.
Het album sluit af met Ever After:
Disguise and distort all you will
I’m burning up I can’t stand still
I’m finding out I always will
For ever after
Edge Sessions (Live From The Edge) bevat nummers uit het ganse repertoire van The Chameleons en ChameleonsVox. De luisteraar maakt een heerlijke reis die start in de jaren 80 maar tot op vandaag nog steeds actueel is. De combinatie van Burgess’ poëtische teksten met de typische gitaren en de energie die Chameleons nog steeds uitstraalt zorgen ervoor dat wij na al die jaren nog steeds fan zijn.
