Chackie Jam, het lijkt wel alsof een stomdronken kerel over zijn eigen woorden struikelt als hij het aan de toog over Jackie Chan heeft. Wie echter ook maar een beetje het muzieknieuws volgt, weet natuurlijk dat we het over één van de laureaten van De Nieuwe Lichting hebben.
We moeten niet flauw doen. Wie de hoofdprijs wegkaapt van een concours dat georganiseerd wordt door de meest machtige radiozender van dit land, heeft altijd een lengte voorsprong op de rest. Wat uiteraard niet betekent dat deze zes er niet voor hebben gevochten, laat staan het niet zouden verdiend hebben.
De Antwerpse band omschrijft haar genre als guilty pleasure synthpop, zeg maar het soort deuntjes uit de eighties die iedereen goed vindt maar om rode kaken te vermijden het als troep afdoet. Nooit doen trouwens!
Wel een gevaarlijke zone waarin de zes zich bevinden. Met zo’n stijl dreigt het gevaar van de gimmick en moeten er dus degelijke songs worden geschreven om serieus te worden genomen en nog meer om het lang vol te houden.
Op deze ep waarop vier songs staan, zijn ze daar alvast in geslaagd, ook al moet je er niet aan beginnen als je vies bent van poepcommerciële 80’s funk. Zo voelt Hot Chicks And Douchebags een beetje aan als Cameo, de groep die in de jaren 80 een superhit scoorde met Word Up. Chackie Jam draait er zelfs haar hand niet voor om om ook met die vocoders te spelen.
De andere drie songs lijken ook uit de jaren 80 te komen, ook al hoor je er iets van Sebastien Tellier, Cassius of Daft Punk in. En het is net dat wat Chackie Jam sterk maakt. Haal nu maar uw witte sokken uit de kast, sta voor de spiegel en maak jezelf lekker wijs dat je even cool bent als Michael Jackson. Doen!
