“Geef buzze!”, meer kunnen we niet bedenken eens de cd van (tja) Buzzkill Baby uit de speakers knalt. Nightmare City, de eerste track, is gewoon rock ’n roll zoals het moet, het metier van de Ramones en de sex van Kiss, of indien je dit maar nonsens vindt : een kopstoot rock ’n roll die drie minuten pijn doet.
De vier Gentenaren die eerder bij bands als Speedball Jr., The Bollock Brothers, Southern Voodoo en Motorcity Angels zaten gaan ongeneerd verder op I Heard You. Een beetje spelend met foute FM-rock, maar er met de energie (en goesting) toch iets lekkers van gemaakt. Def Leppard en Alice Cooper zijn nooit ver weg, en daar zullen deze rockbeesten zich geen seconde voor schamen. Hoeft ook niet!
Ketamine is nog een tikkeltje harder en neigt naar de heavy rock, maar de meezingbaarheid wordt steeds behouden. Zonder twijfel uiterst geschikt voor momenten dat mensen op de toog willen dansen, of (misschien nog beter) wanneer ze zin hebben om de huiskamer te verbouwen.
Mocht je alle bands waarin deze lieden hebben gespeeld naast elkaar leggen dan zou je merken dat ze heel Europa hebben gezien. Of ze dat met Buzzkill Baby! ook zullen doen, weten we niet. Feit is dat Sorry For You eigenlijk alles heeft om het te maken. Net niet fout, wel nog geweldig.
One Night Of Pretty dan, alweer zo’n “1,2, 3 let’s go en we trekken er ons niets van aan”-song. Simpel, maar het werkt.
De door Peter Van Elderen geproducete cd (ja, die van Peter Pan Speedrock) wordt stijlvol afgesloten met Addiction. Wederom zo’n rockbom….tja, ’t is rock ’n roll, maar wel van de goede soort! En soms volstaat rock ’n roll in het leven….
