Al ruim een decennium lang weet het Brusselse BRNS ons te verrassen met hun energieke indierocksound die vooral live onze wenkbrauwen meermaals doen fronsen. Opmerkelijk hierbij is dat ze steeds op subtiele wijze de voelsprieten van menig concertorganisator doen tintelen en toch onder de commerciële radar blijven.
Na 4 jaar brengen ze hun vierde worp Celluloid Swamp ter wereld, opgenomen in Studio G in Brooklyn met sound engineer Alexis Berthelot van o.a. Mark Ribot en Frank Ocean.
BRNS evolueert en blijft zoeken naar nieuwe, uitdagende geluiden. Openingsnummer Get Something begint zeerbelovend en haast als een extatische afsluiter, terwijl het daaropvolgende Money en later ook Lighthouse en Off You Go Daddy ons eerder doen luisteren bij de dagdagelijkse, huishoudelijke taken waarbij we wel worden geprikkeld door de frisse inbreng van zangeres Nele De Gussem.
De lekkere electro-funk in Not Alone en Suffer schudden ons gelukkig wakker. Eerst onschuldig heupwiegend maar naar het einde toe grijnzend losgehend op de experimentele synthescapades van Antoine Meersseman.
Tewijl Inverted ons heel erg doet denken aan het tweede, ook dubbelgevoelige, album Total Life Forever van Foals, serveren Profound Pressure en Familiar terug heerlijke, hoekige uitspattingen waarbij alle genres en grenzen worden uitgewist.
We hopen vooral dat BRNS ons live weer weet te verrassen met dit gevarieerd, doch meer toegankelijk album.
