Dankzij een wel heel persoonlijke crowd funding-actie, kennen de meeste fans de twaalf catchy songs op het nieuwe album uiteraard ondertussen al van binnen en van buiten. 15 december 2021 maakt ook de rest van de wereld kennis met het vijfde album van Beyond The Labyrinth. Classic Rock’s best bewaarde geheim, viert met xxV hun 25ste verjaardag – en hoé!
Om met de deur in huis te vallen: op xxV puurt de band hun typische sound verder uit. De machtige melodielijnen bleven maar klinken, sterker dan ooit. Nu in compactere songs gegoten en met een dynamiek om u tegen te zeggen. De gebalde en performante productie maakt het tot een waar luistergenot. En er is de hoge kwaliteit van de songs. Al bij een eerste luisterbeurt betrapten we onszelf erop, menig compositie luidop mee te zingen, hoezo oorwurmpjes, en sorry, buren!
Met vallen en opstaan, en met het credo ‘geef nooit op’, bleef componist, gitarist en producer Geert Fieuw koppig en dapper aan de weg timmeren de voorbije vijfentwintig jaar. Met de single Shine (1997) als eerste wapenfeit volgden knappe albums als Signs (2005), Castles In The Sand (2008) en Chapter III: Stories (2011). Albums die best wat méér appreciatie hadden mogen krijgen, als je het ons vraagt, want stuk voor stuk kleppers. Parels voor de zwijnen, moeten Fieuw en kompanen wel eens gedacht hebben. Zou het?
Ook The Art of Resilience (2017), waarbij de band met meerdere vocalisten werkte, stond als een huis. Filip Lemmens was één van de zangers op die plaat, nu vaste stem bij Beyond The Labyrinth en dus prominent te horen op xxV. Een aanwinst. Zoals Jo De Boeck dat was bij de eerste drie albums, is Lemmens eigenlijk nu al dé nieuwe signature-stem van Beyond The Labyrinth.
Het album opent met een bekoorlijk poppy Altitude For Energy, met zijn heerlijke keyboards all over. Oh, er gaat een waarschuwing gepaard bij deze release trouwens: als je niet van jaren tachtig keyboards houdt, is deze plaat niets voor jou. Die keys zijn inderdaad alom aanwezig, maar klinken dan ook overheerlijk, steengoed werk van Eddy Scheire.
Een van onze instant favoriete songs – al bij die eerste luisterbeurt – was zeker de vuige rocker Louder Than Thunder, een soort van Dream Theater (die intro!) meets Iron Maiden, of moeten we zeggen Double Diamond, de legendarische Belgische metalband waarvan sommigen Filip Lemmens misschien nog kennen? Lemmens kan hier zijn machtig stemgeluid volop laten gelden, Geert Fieuws gitaar giert en ‘zingt’ heerlijk en ook hier aan keys geen gebrek. Let ook op dat drumwerk van Michel Lodder, de pompende bas van Dominic Heynderickx. Een heerlijke gaan-met-dat-krom-stuk-fruit-classic, en een absolute meezinger van formaat. En wat een power, jongens en meisjes!
Met Invisble Battle Scars wordt voor het eerst wat gas teruggenomen; een machtige en pakkende ballad, gestuwd door een diepe bas, subtiele keys, zalige gitaarpatronen en zang die je bij je nekvel grijpt. Horen we daar een kleine muzikale gelijkenis met In Flanders Fields? (menig fan favoriet dat op het eerste album Signs prijkt). Met Nothing Comes For Free wordt zowaar een funky richting ingeslagen, ook hier weer: hoog meezing-gehalte!
Zou Sir Jon Lord het kunnen horen, vanuit het rock-‘n-roll-valhalla? We hopen van wel want Dedicated To Sir J./ Rush Rush Rush werd een prachtige ode aan én Deep Purple én aan de betreurde legendarische toetsenist Jon Lord. Nee, geen cover, maar Beyond The Labyrinth die hier één van de beste Deep Purple-songs sinds lang neerzet met deze compositie. Geen platte cover, noch een parodie maar een oprechte ode waarin alle muzikanten kunnen excelleren, met omnipresent de Lordiaanse keys van Scheire, die weerom geweldige keel van Lemmens en dat fijn gitaarspel van Fieuw. Oh, en ook dit is zo’n song die je meteen meezingt. Catchy as hell. We kijken er al naar uit om deze song in de live set te mogen verwelkomen. Hoezo nog een instant ‘fave’ van ons?
“You can’t escape the falcon eye”, zingt Lemmens, op een melodie waar je niet aan ontsnapt, en hoe fijn zijn die koortjes. En jawel het klinkt poppy, mag! Blijheid, vrijheid? Luister eens naar de tekst over deze sniper die op de loer ligt en ‘in-ear’ instruction’s krijgt. En, ja, “you can’t escape the falcon eye”. Falcon Eye was één van de songs die het album voorafging, toen samen gelanceerd met de fraaie semi-ballad Rise Above. Deze fraaie worp, met erg sterke vocalen van Lemmens, ferm aangezwollen keys en erg mooie akoestische gitaren van Fieuw, is nog een prijsbeest op deze plaat als je het ons vraagt.
Ook In Camera is een ballad, met zowaar een hoge Beatles-touch, toch zeker bij de start. Mierzoet, maar vooral ook erg mooi. Aanstekers omhoog en meezingen maar. Luister zeker ook naar de sterke soli van Fieuw!
In This Is How We Roll, een pastiche over het rock-‘n-roll-leven, wordt weer lustig gerockt. En jawel, ook weer een instant meezinger: allemaal samen: “It only goes to show, this is how we roll”! Rock-‘n-roll jawel, maar spot ook die Nena-achtige keys, of zijn dat de keys uit Van Halens Jump? Alleszins knap gedaan.
Dat het album werd gemaakt in weinig evidente omstandigheden, hoeft geen verbazing, want Covid-19 weet je wel? Ach, het verdomde c-woord is gevallen. Improve, Enhance, bezingt die schijnbaar uitzichtloze situatie waarin we ons te lang bevonden, (deels nog bevinden) maar komt met de boodschap: geef het niet op, het einde is misschien nog lang niet in zicht, dus maak er maar het beste van. “Conceive, believe, achieve” zingt Lemmens, toevallig ook de baseline van Beyond The Labyrinth.
Regi, ga weg! Wat is dat? Sommige classic rock-fans zullen misschien even schrikken bij die eerste technobeats die Up There In The Sky op gang beuken. Techno? Ja, zo start het verhaal, dan hoor je ook Abba, Saga en ook flink wat Alan Parsons Project, het zit er allemaal in, terwijl de beat verder loopt. Een geslaagd experiment, en ook dat is Beyond The Labyrinth. Eens je aan deze song went, wordt het geheid (ook) een favoriet. Wedden?
Met opnieuw een song over het rock-‘n-roll-leven, meer bepaald het leven ‘on the road’ wordt het album besloten. Long Way Home verhaalt over het leven ná de show(s): afbreken, inladen, dan vaak nog vele kilometers vreten eer je thuis eindelijk bent. Allicht herkenbaar voor menig muzikant en in een fraaie ballad gegoten, weerom prachtig gezongen door Lemmens.
Wie zich de cd-versie aanschaft van xxV krijgt exclusief de nieuwe ingespeelde, en nu dus door Filip Lemmens ingezongen, versies van Healer en Wings als bonus. De virtuele release (Spotify en zomeer) zal die bonustracks dus niét bevatten. XxV landt pas op 15 februari 2022 op de gekende streaming platforms, maar is vanaf vrijdag 15 december 2021 dus verkrijgbaar bij een aantal platenzaken of via de Bandcamp-pagina van Beyond The Labyrinth.
Het loont absoluut de moeite om dit schijfje aan te schaffen, een fraaie tour de force met twaalf compacte songs, in een loepzuivere en dynamische productie. Vintage melodische classic rock van een band die misschien 25 jaar ‘oud’ is, maar anno 2021 urgenter klinkt dan ooit.
Kopen, dat plaatje van Beyond The Labyrinth!
