We hebben nog maar net het fascinerende, introspectieve album van Monnik verteerd, of we krijgen alweer een parel met duistere resonanties uit eigen land voorgeschoteld.
Oppersjamaan Ashtoreth (Peter Verwimp) en Penumbral Aethyr, beter bekend als Nicolas Van Meirhaeghe – die ook onder de naam Empusae ritselende echo’s van het donkere allooi produceert – sloegen de handen in elkaar. Wie deze twee geluidskosmologen een beetje volgt, weet nu al dat hun album Naiad geen vrolijk muziekstukje belooft te worden.
Het duo baseerde zich voor Naiad (betekent in de Griekse mythologie waternimf of watergeest) op enkele mythologische figuren uit de oudheid. Deze inspiratie vloeide uit tot een meditatieve crypte vol raadselachtige en experimentele klankconstructies. Dat er hard aan dit album werd gewerkt, is duidelijk te horen: de vier tracks zijn bijzonder gedetailleerd opgebouwd en ademen een donkere onheilspellende sfeer uit. Ashtoreth en Penumbral Aethyr gebruiken zowel conventionele instrumenten als allerlei andere attributen om hun geluidsontwerpen vorm te geven. Daarnaast voegen ze prikkelende veldopnames toe aan de duistere echo’s die uit andere dimensies lijken te komen.
De instrumentale huiveringen op Naiad krijgen bovendien het gezelschap van rituele en lugubere stemmen, keelklanken en gefluister die de luisteraar meevoeren naar een transcendent grensgebied tussen muziek en mystiek. Ashtoreth en Penumbral Aethyr ontwerpen met dit meesterlijke album een vibrerende klankkerker waarin onzichtbare entiteiten al kreunend de voegen van eeuwenoud kerkermetselwerk tot stof vergruizen. We nemen de woorden niet snel in de mond, maar Naiad is een briljant klanklandschap waarin de luisteraar oog in oog komt te staan met bijna onaardse, sinistere zielsfluisteringen.
Ronald Mariën (Stratosphere) stond in voor de mastering van het album, dat digitaal en op cd wordt uitgebracht door het Nederlandse label Winter-Light. Het artwork is van de hand van de Franse kunstenares Christel Morvan (Nesisart).
Winterlight – Ashtoreth – Empusae
