Betoverd geraken door de duisternis. Met zijn nieuwe album End Of I slaagt Jef Janssen erin ons de glinsterende donkerte in te leiden. In 2007 bracht hij zijn debuut Evening Sessions uit, gevolgd door Posthuman Decodence in 2010. Tien jaar stilte en wachten op zijn soloproject Art Of Empathy waren het waard. Zijn donkere neofolk op The End Of I klinkt even romantisch als theatraal en roept cinematografische beelden op.
Jef Janssen werkte dit album volledig alleen uit, maar voor Legion nam hij Nina Van der Auwera aan zijn zijde, die een prachtige vrouwelijke zanglijn harmonisch verweeft in dit nummer naast en rondom Jefs diepe stem. Maar ook in Hugging Strangers liet hij zich bijstaan door twee ferme zangeressen: zijn dochters Liv en Finne, die je ook kan zien in de videoclip van Where Souls Shine Brightest, waarin bloedmooi rauw gefluister, een diep achtergrondkoor, distorted spoken vocals… het spel van de stem even statig neerzetten als het spel van instrumenten.
Titeltrack End Of I laat meteen de verschillende timbres en het knappe bereik van Jefs stem horen. “Time will no longer have to tell the things we knew the day we were born.” Akoestisch getokkel en zachtmelodische vocalen horen we in Here Comes Everybody en Mind / Matter. Luchtigere, maar niet minder melancholische nummers dan het dreigend bombastische Their Playground. Diezelfde kracht komt terug in Karma’s Little Helpers, hoewel het geluid van piano en strijkers een breekbaar intermezzo brengen.
Naast een sterk instrumentale opbouw met beukende percussie en opvallend snaarwerk, blijkt ieder nummer ook iets verrassends onverwachts te bezitten, wat het vrij uniek maakt. De contrasten in Everywhere, de didgeridooklanken en synths die Ninety-Six Percent wervelend openen, het dolle einde van Hugging Strangers… tot het legendarische citaat van Woody Guthrie (‘right wing, left wing, chicken wing’) waarmee Revelation Of Ignorance start. We kunnen alleen maar dankbaar zijn voor mensen die meer dan alleen muzikale schoonheid delen.
Want dat Jef Janssen met Art Of Empathy ook op artistiek vlak en op gebied van visie de juiste snaren aanslaat, is duidelijk. Zijn respectvolle, sterke verbondenheid met de natuur en zijn oproep tot empathie en verbinding, zijn aanwezig in de nummers, maar evengoed in de teksten die – naast de songlyrics – in het boekje bij het album horen. Zonder enig oordeel uit te spreken, poneert hij er – voorzien van knap uitgewerkt artwork – stellingen die de luisteraars en lezers kunnen triggeren, laten filosoferen. Een duwtje richting empathie.
De kunst van empathie houdt onder andere in dat je je kan inleven en daarbij je eigen waarde-oordeel kan loslaten. Ons oordeel uitschakelen, kunnen we nu even niet, want wij raakten alvast betoverd door de duisternis met ieder nummer van The End Of I.
Dat kunst – en door onze bril muziek in het bijzonder – voor iédereen beschikbaar en bereikbaar mag zijn, lijkt ons vrij essentieel. Hoewel het huidige beleidsklimaat daarvoor nog niet warm lijkt te lopen, kiest Jef Janssen daar wél voor, door zijn muziek gratis beschikbaar te maken voor iedereen.
Je kan alle Art Of Empathy-albums gratis downloaden op de website.
