Apparaat. We hadden het er al eerder over. Die ene song, Neon Woods bijvoorbeeld, die vorige week gedropt werd en die meerdere malen de repeattoets heeft gehaald wegens tamelijk fantastisch onweerstaanbaar. Minimal wave maar dan wel met de grandeur van de disco, of zoals we het stelden en nog altijd menen: iets dat tussen Trisomie 21 en Giorgio Moroder ligt.
Een track die je eigenlijk dient te spelen in de auto wanneer het donker is, het verstand op nul en lekker het gaspedaal induwen. Niet doen, maar wie al eens een film zag van Nicolas Winding Refn weet precies over welk gevoel we het hebben. En nu ligt de mini-cd voor onze neus. Nou ja, mini-cd, zes nummers. Het is maar welke naam je er wil aan geven.
Wel is het een perfect visitekaartje van de muzikale smaak van bezieler Bart Willems (ook de man achter Ono Scream) dat hij via Apparaat tentoon spreidt. Op Meaning Less hoor je onmiddellijk de repetitieve elektronische geluiden die Suicide zo uniek maakten en het geluid van The Neon Judgement hebben gevormd. Geen wonder dus dat Dirk da Davo zich laat kennen als Apparaat-fan.
Over The Neon Judgement gesproken, luister naar I Must Have Loved You For A Minute Or 2. Een tamelijk fatalistische titel en zo klinkt de song ook. Uiteraard zijn die 80’s-elementen er in overvloed, maar het is de manier waarop je er mee omgaat. Dit is eerder het absorberen van respect en er zelf iets geslaagds mee doen.
Wie alternatieve 80’s fluistert, komt natuurlijk ook bij de EBM uit en die invloeden hoor je in Submission dat aanschuurt tegen het ritme van de klassiekers van Nitzer Ebb en D.A.F., en toch weer anders is. Die repetitieve beats hoor je ook in het zenuwachtige Hell Of A Moment. We zouden hier namen als Dirk Ivens of Fad Gadget kunnen droppen, maar evengoed Apparaat en laat dat een compliment zijn!
Het zijn niet alleen weemoedige gevoelens die je in dit Antwerpse project treft, ook agressie en woede komen aan bod. Niet moeilijk om deze te uiten in deze tijden, maar 109 is een heerlijk kwaad nummer dat eveneens op de dansvoeten werkt.
Brengt Apparaat nu iets nieuws? Neen, want deze ep kon evengoed in 1982 zijn uitgebracht, maar dit is het werk van iemand die geen vrede neemt met het kopiëren van de muziek van de grote voorbeelden. Wel er zelf een eigen gezicht aan geven, en dan bekom je oude geluiden met een frisse touch. Zeker checken als melancholie en kwaliteitsmuziek in je woordenboek staan.
