Thomas Oosterlynck bracht vorig jaar de knappe plaat A New Arrival uit. Uit dit album heeft hij nu een paar nummers akoestisch opgenomen en gebundeld op een nieuwe ep. De songs werden volledig uitgekleed tot hun pure vorm. Sommige brengt hij enkel met stem en gitaar en andere kan je niet meer herkennen omdat ze enkel met een subtiele piano gespeeld zijn.
Het enige nummer dat niet op het album stond is de single Prison Ship waarin Oosterlynck uit zijn comfortzone treedt. Dit is het vrolijkste Amongster nummer dat we ooit gehoord hebben. Het past perfect bij de tekst die hij erbij geschreven heeft. Het nummer gaat over het verlangen om alles voor de eerste keer te zien zoals een kind, zonder vooroordelen.
Leaving Our Arms heeft in de originele versie een heel gelaagde sound maar de pure versie op deze ep raakt dieper. In deze intieme uitvoering komt de mooie gitaar en de zang van Oosterlynck beter tot zijn recht. De naakte versie van Honesty klinkt veel fragieler dan het origineel en geeft ons kippenvel.
Op het album drijft Be Someone op effecten en geprogrammeerde ritmes, hier werd het nummer tot zijn puurste vorm teruggebracht. Een mooie, warme gitaar, enkele subtiele pianoklanken en Oosterlynck die zijn stem af en toe een overdub geeft. Ook deze versie is wondermooi in al zijn eenvoud. In het originele Soft Sermon zong Thomas een mooi duet met Renee Sys en haar stem missen we nu wel een beetje. Dat is dan ook het enige minpuntje want de song is ontwapenend mooi.
Oosterlynck bewijst met deze ep dat zijn nummers in hun pure vorm even hard kunnen raken, misschien zelfs nog meer dan met alle toeters en bellen. Een mooi ep’tje dat de soundtrack van de herfst kan worden.
