De heropleving van rustgevende, elektronische muziek in België is al een tijdje bezig. Tijd om de reeks Ambient Nation wat nieuw leven in te blazen dus. Het eerste deel verscheen namelijk al in 1994 en bevatte illustere namen als Major Minor, Venja, de helaas recent overleden Patrick Kosmos en weerman Frank Deboosere. Deel 2 en deel 3 verschenen respectievelijk in 1995 en 1998, waarna de boel stil viel. Van de namen die toen deel uitmaakten van de reeks, blijven blijkbaar alleen Deboosere en Venja stilletjes bezig, al duiken de anderen nu stilaan eveneens opnieuw op.
In 2014 verschijnt na jaren van afwezigheid deel vier, waarop onder meer BySenses, Rhea en eerder genoemde Venja. Deboosere blinkt uit in afwezigheid (hij staat op de drie eerste verzamelaars), maar dat maakt hij goed op deel vijf, dat in december boven de doopvont werd gehouden tijdens het B-Wave Festival. De aanwezigheid van Deboosere zorgde voor wat aandacht op Radio 1. Mooi meegenomen natuurlijk. Zijn nummer Alfa 14 hoeft trouwens niet onder te doen voor de andere aanwezige artiesten, vooral doordat hij het altijd al heeft gedaan, nummers in elkaar steken in zijn vrije tijd.
Driehonderd stuks werden er geperst van deze drie cd’s tellende compilatie, die een mooi overzicht biedt van wat er anno in het ambientwereldje en aanverwante velden in ons landje wordt geproduceerd. Of we nu de zwarte, de gele of de rode cd opzetten, kwalitatief maakt het allemaal weinig verschil. De 28 deelnemers zijn zonder onderscheid toetsentovenaars, die echter, zeker als we de drie cd’s na elkaar beluisteren, soms wel heel moeilijk van mekaar te onderscheiden zijn.
Heel wat namen die eerder al werk uitbrachten bij het Gentse Wool-E-imperium zijn aanwezig, tegelijk met een aantal ziels- en genreverwanten. Artiesten als Owann, Rhea, Sensory+, Nothing But Noise, Sebastopol, Alienna en Onsturicheit hebben ondertussen al wat naam gemaakt.
Aerodyn onderscheidt zich van het peloton met het sacraal aandoende en met stem gelardeerde Tyes. Zer0 れい doet dat al met de naam van zijn project, maar ook met Sumitomo Soylent Revision. Vreemde tekens, rare titels en vaporwave (of midhack, of vapornoise) als genre, de bewust vreemde eend in de bijt valt zo wel meteen op. Hoshin is ook zo’n uitschieter, vooral omdat Fault één van de nummers was die ons deed ontwaken uit onze dagdroom. Eenvormigheid en de beslotenheid van de scene vormen immers de grootste bedreiging voor dit soort muziek, en bij uitbreiding deze collectie.
Liefhebbers van “all things ambient”, of van de Berlijnse School, Klaus Schulze, Tangerine Dream en vroege het Kraftwerk, zullen zich hier sowieso geen buil aan vallen.
