Het trio Alitila – de bandnaam is een palindroom, de muziek niet – deed er enkele jaren over om hun debuut klaar te stomen voor ons, luisteraars. Een Amerikaanse zanger en Finse lawaaimakers verenigen zich hier om een plaat te maken waaraan duidelijk te horen is dat de heren er hun tijd voor hebben genomen.
Alles zit heel minutieus in elkaar, ondanks de soms ietwat extreme klanken. Dat is behoorlijk logisch gezien de drie een verleden hebben in de extreme metal en industrial. Die invloeden nemen ze uiteraard mee op Spruce maar geen van beide genres klopt bij deze plaat, en al zeker de metalstempel niet.
De natuur is het hoofdonderwerp van Spruce, maar dan op een heel eigenzinnige manier gebracht. Ritueel aandoende industrial, sfeervolle soundscapes, gemanipuleerde drones, een breed scala aan stemvervorming en een voorliefde voor chaos vormen de bouwstenen voor de acht stukken.
Verwacht geen overrompelende orkaan van herrie en lawaai, maar eerder goed doordachte muziek die heel wat subtiliteit bevat en ergens doet denken aan zowel Nurse With Wound als Test Department in een hedendaags fluojasje. De synthesizers worden al net zo onconventioneel gebruikt als de percussie, waarbij van een echte drum nauwelijks sprake is.
Stel dat een band Kollaps of The Body een ingetogen plaat zou hebben gemaakt, is dit Spruce wellicht waar ze zouden uitkomen. Het lieflijke pianootje dat verkracht wordt door geschraap en een raspende stem, een verdwaalde beat die binnenloopt zonder de desolate sfeer van de plaat te verknallen, dat is Alitila’s debuut.
Extreem zal het voor velen nog altijd zijn. Wij vinden de inventiviteit en diversiteit van het gebrachte aan klanken echter een streling voor het oor.
Instagram Altila – Instagram Future Lunch
