De term “postpunk” wordt de laatste jaren regelmatig te pas en te onpas gebruikt. Het lijkt wel of het een rage is geworden. Bands als Idles, Dry Cleaning, Squid, Shame, Viagra Boys en Fontaines D.C. zijn tegenwoordig de vaandeldragers van het genre. Al hebben al deze bands een eigen geluid, ze hebben een bepaalde energie en rauwheid gemeen. Het Leedse Yard Act mag ook in het rijtje gezet worden van aankomende postpunktoppers.
Yard Act klinkt lekker hoekig en zanger James Smith klinkt als een combinatie van Mark E. Smith (The Fall) en een jonge David Byrne. Hun debuutep Dark Days dat op een klein label verscheen, was onmiddellijk een schot in de roos. De singles Peanuts, Fixer Upper en The Trapper Pelts waren net zoals de ep in een paar weken volledig uitverkocht. Daarom stonden de grote platenlabels al te trappelen om Yard Act te tekenen en nu verschijnt hun debuutalbum The Overload op Islands Records. Postpunk voor het grote geld…
De Leedse band trok met producer Ali Chant (PJ Harvey, Perfume Genius, Aldous Harding) naar zijn studio en blikte daar het album in. Gelukkig heeft de producer niet veel aan het ijzersterke Yard Acts-geluid veranderd. Deze mannen klinken op het album nog even puur als op hun debuutep, ook al zou Chant de demo’s wat bijgeschaafd hebben.
Op The Overload klinkt Yard Act gretig en gedreven en speelt het met invloeden uit het verleden (The Fall, Talking Heads, Gang Of Four…) die ze opnamen op een moderne manier. Het is volgens de band: “a messy, complex knowingly hypocritical snapshot of our current state of play” en dat hebben ze op deze schijf perfect samengevat.
Op 13 juni staan deze nieuwe postpunkhelden in de Antwerpse Trix.
