We gaan het niet over het verleden van Werend Van Den Bossche hebben, als saxofonist bij Dishwasher_. Maar kijk, we zijn al bezig.
Dit is het nu, evenwel, en dat nu is goed voor Werend Alleen. Terwijl wij nu in het verleden gaan duiken.
Dit leent zich er namelijk toe. Sluit je ogen en leun achterover. Het helpt om een hoofdtelefoon te gebruiken. Werend neemt je mee op wereldreis en op trip doorheen de geschiedenis (het is dan ook een trip maar een suikerklontje is niet nodig) en nog eens: sluit je ogen en je bent in het Constantinopel van de jaren dertig, karren rijden af en aan (Space Place), en knipper eens met de ogen en je bent in het New York van de jaren veertig, vraag een vuurtje aan Humphrey Bogart – hij heeft zeker vuur op zak – in Open The Gate. Of in een gothische kathedraal – het rinkelt en tinkelt en echoot wat – in Hooray!
Of in het Berlijn van Fritz Lang – de monotone beat van Reflections – of overal eigenlijk. Dit epeetje is kort, korter dan een jeansshortje maar draag toch vooral een klassevol pak. Dit heeft namelijk stijl. En er zit die zwart/witte stijl en sfeer van Raindogs (Tom Waits) in maar dan zonder tekst en het leven is soms goed, zo zonder tekst.
Hebben jullie het nu nog niet door, lezertjes? Dit is goed. Omdat wij dit niet kunnen. Werend Alleen wel. Maar open je ogen om hem te gaan zien, en wel op 29 maart in Café De Loge en op 8 april in Kinky Star, beide in Gent. Maar hou het stil, sluit je ogen en luister.
