In de opbouw naar hun nieuwe album, releasete het Nederlandse darkwaveduo Vaselyne de drie ep’s Winter, Here To Begin en Shame.
Met 13 tracks op The Sea Says laten zangeres Yvette Winkler en muzikant Frank Weyzig (ex- Clan Of Xymox) donkere golven spoelen over de luisteraars. Niet alleen goeie nummers, maar ook een goed verteld verhaal, want ze nemen ons mee op een tocht waarop bergen beklommen worden, genavigeerd langs oceanen en diepe emoties verkend.
De glans die ze steevast weten toe te voegen aan hun darkwavesound komt in dat verhaal ten volle tot zijn recht in een tocht die uitdraait op een spirituele zoektocht. Verhalen over verlies, verbrande bruggen en een nieuw begin. Het leven, met andere woorden.
In een intro van een halve minuut helemaal overdonderd raken? Vaseline doet het a capella met To The Fire.
Winklers bitterzoet melancholische vocalen openen Here To Begin, waarbij zacht akoestische klanken warm aanzwellen tot die zich omvormen tot een ritualistisch ritmische mantra met rockelementen waarbij vrouwelijke oerkreten de perfecte backings zijn. In Under Your Skin laat een zacht akoestische gitaar zich verdringen door een rockwolk, die ze daarna probleemloos opnieuw overneemt.
De ingehouden adem… is het de laatste? De tristesse ervan sluimert in Waiting To Exhale en wordt verzwaard door het diepdonkere pianospel en de spanningsbogen gespeeld door de strijkers.
Zeker van hun stuk, coveren ze ook PJ Harvey’s Shame in een knappe samenzang die strijdvaardig klinkt. “Shame is the shadow of love”. Een liefdeslied met hoog bonzende hartslag van amoureuze piraterij in zijn ritmes en warme strijkers. Nog een cover krijgen we met One Day All This Could Be Yours (oorspronkelijk van Oceansize), waarin gitaar en drums een prominente rol krijgen. De zang wordt dynamisch over een rijkelijk gelaagd instrumentaal kader gedrapeerd.
Magische zachtheid zoals in Pair Of Three en Blood Into Water contrasteert met de diepdonkere trage zwaarte die Forever After in schoonheid aftekent, gevolgd door de pijnlijk mooie teleurstelling die Love Failed To Save Me laat horen met onderzeese soundscapes.
De hoopvolle glans in Down, in een mix van John Fryer, wordt knap geviseerd door antiritmes, de dubby sfeer die op de achtergrond meeslepend werkt en de vocalen die diepte toevoegen. Als je in een spiegeltje kijkt, word je met de outro Ortuo terug gekatapulteerd naar het a capella-begin To The Fire. Of moeten we Erif Eht Ot zeggen?
Vaselyne liet de zee spreken en dat levert met The Sea Says weelderige vocale harmonieën, beklijvende teksten en instrumenten in gothic- en magische folksferen op.
The Sea Says is digitaal en op cd verschenen bij COP International.
